Bugün baþka bir gün. Kendimden öte bir gün.Evimin duvarlarý arasýnda saklanarak geçen ikinci haftayý da devirdim. Sanki gelecek çok uzaklara gitti ve bir daha da hiç dönmeyecek. Bu kadar umutsuz olmaya hakkým yok. Ben inançlý bir insaným. Ýki evladým var. Ayakta durmak zorundayým.
Evimiz hastane manzaralý. Balkona çýktým. Kuþ sesleri ohh cývýl cývýl...Dünya hala çok güzelmiþ ve de çok güvenliymiþçesine ötüsüyorlar. Aðaçlar rüzgârla dans etmeye devam ediyor. Yaz kýþ yapraklarýný dökmeyen aðaçlar yeþilin tüm tonlarýyla umut oluyor belki kuþlara.
Bir ambulans geçiyor acý acý siren çalarak. Bir corona vakasý mi acaba diye ürperiyorum hergun duyduðum kaniksadigim o sesle. Dünyamýz yaþlanýyor. Kalbi dayanmýyor bunca çirkinliðe ve kirliliðe. Ormanlarý yaktýk. Denizleri kirlettik. Buzullarý erittik. Iklimleri bozduk. Yahu atmosferi deldik! Yuh bize...Bir avuç toprak için çocuklarý öldürdük,bazýlarýmýzsa ölmelerine sessiz kaldýk. Ölen bizim çocuklarýmýz deðildi ki. Bizimkiler pahalý oyuncakalriyla 'güvenli bölge 'de oyun oynuyorlardý. Biz de o sýrada gýdalarla
oynuyorduk. Hastaliklar üretip ilaçlarýný piyasaya sürüyorduk . Iþýltýlar içinde gülücükler saçýp dünya barýþýndan bahsediyorduk. Afrika'daki insanlar insan mýydý... Mülteci çocuklarý sahi ya onlar çocuk muydu...
Dünya kendini defalarca sarstý. Silken kendine gel ey insan! Ah insan...O çelik kapýsýný kapatmis paralarýný sayýyordu oysa.
Þimdi bütün dünyayý ilgilendiren bir sorunla karþý karþýyayýz. Düþman gözle görülmeyecek kadar küçük ve dünyayý dar edip bizi evlerimize kilitleyecek kadar da büyük.
Çesitli rivayetler var. Ben gel-gitler yaþýyorum. Bu bir kitle imha silahý mi yoksa dünyanýn çýðlýklarý mi? insanoðlu bu kadar kötü olabilir mi bir sýnýrý yok mu kötülüðün. Bunlarýn cevabýný belki de hicbir zaman bilemeyeceðim. Ölümden o kadar korkmuyorum yani konum o deðil ama yalnýz ölmek ve bir ceset torbasýnda týbbi atýk muamelesi de görmek istemiyorum. Zaman durdu iþte. Sonunda...hiçbir þey yetiþmiyordu oysa... Her þey önemini yitirdi. T3k derdimiz saðlýkla hayatta kalmak. Týpký bombalarla yaþayan insanlar gibi. Þimdi eþit miyiz? Hayýr hiçbir zaman eþit olmayacaðýz. Hastanesi hatta içecek temiz suyu bile olmayan insanlarla ya da bombalarla viraneye dönmüþ evlerde nefessiz yaþayan insanlarla eþit bir þekilde nasýl savaþabiliriz ki bu yeni düsmanla.
Kalbim acýyor vesselâm. Çok..mutfaðýmda kokan tarçýnlý kekten hatta ve hatta yediðim ekmekten utanýyorum. Dünya için aðlýyorum bugün. Içindeki kötüler için...Içindeki masumlar için.. Sahip olduklarýmdan utanarak. Gizlice... Bu güzel balkonda. Bu guzel kuþ civiltilarina aðlýyorum...