UMUDUN ADI AYDA

Yıl dokuz yüz doksan dokuz, yer yarıldı takım takım
Büyük Marmara depremi onca ölüm onca yıkım
Ne suçlusu var bu işin ne vicdanen sorumlusu
Ya sonrası, sonrasında ne kalite var ne bakım.

Bu nasıl bir kısır döngü ve bu nasıl bir zafiyet
Vergiler konmuş yasayla, işi sağlam tutmak niyet
Ne yapılar sağlamlaştı ne kontroller sıkılaştı
Unutuldu bütün sözler, sabret ey milletim sabret

Daha sonra Elazığ’da, Tunceli’de, Bingöl, Van’da
İki bin yirmi İzmir’de, toprak yarıldı tabanda
Yine yıkıldı duvarlar, yine yok oluyor canlar
Doksan bir saat sonrası umudun adıydı Ayda

Yine aynı müteahhitler, yine kalitesiz beton
Yine masa başı kontrol yine kazananlar patron
Depremi bekliyor insan, ölümünü bekler gibi
En ufak bir sallantıda betonlar oluyor karton

Coşari der: Ne değişti en son depremden bu yana
Düzen yine aynı düzen, kıymet verilmiyor cana
Yine toprak sallanacak, yine bina yıkılacak
Nefis denilen canavar hükmettikçe bu vicdana

31.10.2020/Samsun

İbrahim COŞAR