ÇOCUKLARIMIZ*

Varsýn bir çivi bile çakamasýn çocuðun
Ama gittiði okul, sýnýfý iyi olsun
Dünyasýna çocukça bakamasýn çocuðun
Ama bütün derslerin notu pekiyi olsun

Varsýn misafirlere bir hoþ geldin demesin
Varsýn arkadaþýyla iki laf edemesin
Oyun oynayanlarýn yanýna gidemesin
Yeter ki tek baþýna okula gidip gelsin

Arkadaþça bindiði otobüsten indirin(!)
Aklýnýn ermediði vaatle sevindirin(!)
Baþarýyý parayla ölçüp ödüllendirin(!)
Yeter ki istediðin yüksek okulu alsýn

Eðer caný oynamak isterse azarlayýn
Her bir baþarýsýný övünçle pazarlayýn
Gününü yaþatmadan yarýna hazýrlayýn
Yeter ki kariyeri en yüksekleri bulsun

Þimdi bakýp seyredin, sizden olma tomurcuk
Etli butlu bir robot, gözleri boncuk boncuk
Çocukluðunu asla yaþamamýþ bir çocuk
Varsýn sevgi bilmesin, bir tek bencillik bilsin

Bilmek gerek çocuðun elleri neye yatkýn
Gönlü neyi arzular, ruhu ne yöne taþkýn
Dili neye uyumlu, nelerden caný býkkýn
Düþerse kendi kalksýn, yaþam içinde kalsýn.

Çocuðunu bir robot gibi yaþatma, asla
Onu robotla deðil, çocuklarla kýyasla
Çocuk sevgiyle büyür, geliþemez ki hýrsla
Býrakýn insan kalsýn, insan gibi yücelsin

11.09.2021/Samsun

*Psikolog Üstün DÖKMEN ’in bir yazýsýndan

Ýbrahim COÞAR