KİMSESİZLER

Her yürek şaha kalkar görünce cevahiri
Töre denen gerçekte tüm hayaller zahiri
Yeter ki dokunsunlar yüreğin bam teline
Her aşkın öyküsü var, her öykünün şiiri

Tüm ürkek yürekleri sarsa aşkın kokusu
Sevdayı kabullenmez toplumun taş dokusu
Islanmaya razıdır çıktığı aşk yolunda
Yağmur dinmiştir lakin dinmemiştir korkusu

Herkesin kimsesi var, onun kimsesizliği
Yanmış bedene kurşun, kardeşin densizliği
Çaresiz baş eğilmiş, kadere razı; belli
Aşkı içinde saklar yüreğin sessizliği

Coşari gonca güller açmadan soldu gitti;
Ağlamaktan gözleri kan ile doldu gitti;
Alın yazgısı değil çektiği onca çile
Çıktığı yol ölüme varılan yoldu, gitti!

28.06.2021/Samsun

İbrahim COŞAR