SOKAÐIN ÇOCUKLARI

Acýlar kabul eder her gün dövülenleri,
Yedi sülalesine sayýp sövülenleri,
Bir yudum mutluluða razýydýlar her biri;
Sokaklar kabullendi evden kovulanlarý.

Kendinden dýþlayýnca öz ve üvey babalar,
Gözler bakar kör olmuþ, görmüyor akrabalar.
Çaresiz sýðýndýlar sokaklarýn koynuna,
Bir lokma ekmek için, gösterilen çabalar.

Horlanýp duruyorken yoksul vitrinliðinde,
Tüm hayali uyumak gölge serinliðinde.
Yere düþmemek için birbirine yaslanan,
Minik beden ezilir ruhun derinliðinde.

Yalnýzlýk soðuðunu iliklerinde duyan,
Kardeþ sýcaklýðýnda sarmaþ dolaþ uyuyan
Sokak çocuklarýna, bizim çocuklarýmýz
Demeyen yüreklere, gün gün büyüyor isyan.

Ýçinde milyonlarca insan yaþatan þehir,
Kalplerde insanlýðý yiyip bitiren kibir,
Bedeni kirli diye hakir gören vicdanlar,
Elinizin kiriydi onun yüzündeki kir.

24.04.2021/Samsun

Ýbrahim COÞAR