Çıt dedik ya, ne zaman nerede çıkar belli olmaz. Çıtın çıkmadığı çok önemli yerler vardır. Teröristlerle gece gece mücadele ederken çıt çıkarmak, hayata mal olabilir mesela... Şehitlik yazılmışsa alnına askerimizin, kimse de önüne geçemez bu kaderin... Allah önce sevdiklerine, sonrada bizlere bağışlasın onları, ayaklarına taş, gözlerine yaş değdirmesin...



O çıt bazen ufak tefek dalların odunların yandığı yerde çoğalır da çıtır çıtır olur bir anda... Güzeldir o çıtırçıtırları dinlerken tabiatın güzelliklerini de yüreklere nakşetmek...

Bazı zaman çıtı çıkmasın isteriz yaramaz çocukların. Parmak sallarız onlara, ’’Hmmmmmmm seni gidi gidi!’’ gibi cümleler kurarız, ancak çoğu zaman çocuklar yine bildiklerini okurlar... Çok da hiperaktif değillerse azıcık çıtlarının çıkmasından fazla zarar gelmez, ne bizlere, ne de başkalarına. Az çıtı çıktı diye de çocuklara kaba davranılmaz, sakın yapmayın bunu...

Bazen oturduğunuz apartmanda çok gürültülü insanlara denk gelirsiniz, kimi zamanda komşularınızın çıtı çıkmaz. Kendi halinde halim selim insanlardır. Çıtı fazla çıkan komşular yüzünden, kendi evinizden kiraya çıkmak zorunda kalmazsınız, benim gibi, inşallah siz de...

Bazı zaman haksızlıklara çıt çıkarmak, doğal ve demokratik tepki vermek insan olmanın da gereğidir. Ne milletçe yüzdelik verilerek salağız, ne de ülkemiz üzerinde oynanan oyunlardan habersiziz, çıt çıkarmadan bazı şeylere sabrediyorsak, efendiliğimizdendir... Damarımıza basıldı mı, fabrika ayarlarımızla oynandığı zaman, ya da seçim zamanı, Osmanlı Tokadını okkalı biçimde yerleştirmesini de biliriz... Gün ola harman ola...