İslam dini, Allah’ın vahyi olan Kur'an-ı Kerim üzerine inşa edilmiştir. Bir Müslümanın temel inanç ve ibadet esaslarının kaynağı, Allah’ın kelamı olan Kur’an’dır. Ancak tarih boyunca, Kur'an'ın yanında hadislerin de bir din kaynağı olarak görülmesi tartışmalar oluşturmuştur. Allah, Kur'an'ı insanlığa bir hidayet rehberi olarak göndermiştir. Kur'an, her türlü detayı içeren ve Müslümanların hayatını yönlendiren tek kaynaktır:
> "Allah size kitabı detaylandırılmış bir halde indirmişken Allah’ın dışında bir hakem mi arayayım?"(Enam Suresi, 6:114)
Bu ayet, bir Müslümanın Allah’ın kitabı dışında başka bir kaynağa yönelmemesi gerektiğini açıkça ortaya koymaktadır. Allah, Kur'an'ı detaylandırılmış bir şekilde indirerek, başka bir ek kaynağa ihtiyaç bırakmamıştır.
Ayrıca Casiye Suresi’nde Allah şöyle buyurur:
> "İşte şunlar, Allah'ın ayetleridir, onları sana gerçek ile okuyoruz. Allah'tan ve O'nun ayetlerinden sonra hangi hadise (söze) inanacaklar?"(Casiye Suresi, 45:6)
Bu ayet, Allah’ın ayetlerinden başka herhangi bir kaynağın dini hüküm koymada geçersiz olduğunu belirtir. Müslüman kişi yalnızca Kur'an’a uyar ve onu rehber edinir.
Kur'an, atalarından kalan geleneklere körü körüne uyanları eleştirir. Bir Müslümanın, Allah’ın vahyine ters düşen gelenekleri sorgulaması ve aklını kullanması gerektiği vurgulanır:
> "Yoksa onlara bundan önce bir kitap verdik de ona mı yapışmaktadırlar? Hayır dediler ki: 'Biz atalarımızı bir ümmet üzerinde bulduk, onların eserlerini izleyerek doğruya varacağız.' İşte böyle! Senden önce de bir memlekete elçi gönderdiğimizde, oranın servetle şımarmış elit tabakası mutlaka şöyle demişlerdir: 'Biz atalarımızı bir ümmet üzerinde bulduk, onların eserlerine uyarak yol alacağız.' O da, 'Ben size atalarınızı üzerinde bulduğunuz şeyden daha doğrusunu getirmiş olsam da mı?' dedi. Onlar da, 'Doğrusu biz seninle gönderileni tanımıyoruz.' dediler."(Zuhruf Suresi, 43:21-24)
Bu ayetler, atalarından gelen hurafeler ve geleneklerin Allah’ın ayetlerinin önüne geçirilmesini eleştirmekte ve Kur'an’ın yeterliliğini vurgulamaktadır.
Kur'an, insanları akıllarını kullanmaya ve sorgulamaya teşvik eder. Körü körüne itaat edenlerin Allah katında en kötü durumda oldukları belirtilir:
> "Şüphesiz, yeryüzündeki hareket eden canlıların Allah katında en kötüsü, aklını işletmeyen sağırlar ve dilsizlerdir."(Enfal Suresi, 8:22)
Bir Müslümanın hakikati araması, aklını kullanması ve bilgisi olmayan şeylerin peşine düşmemesi gereklidir:
> "Hakkında bilgin olmayan şeyin ardına düşme. Çünkü kulak, göz ve gönül, hepsi bundan sorumlu tutulacaktır."(İsra Suresi, 17:36)
Hadisler, Nebimiz Muhammed'in sözleri ve davranışlarını içeren rivayetler olarak bilinir. Ancak bu bilgi doğru değildir. Ayrıca hadisler hakkında Kur'an'da belirgin uyarılar yer almaktadır. Kur'an’ın kendisinin kaybolacağına dair hadisler de bu duruma ışık tutar. Tirmizi'nin rivayet ettiği bir hadis şöyledir:
> “Bu Kur'an'ı öğrenin, okuyun ve öğretin. Çünkü Kur'an, insanların üzerinde bulut gibi gölge yapacak ve bir gün yeryüzünden kaldırılacaktır.”(Tirmizi, Sünen, Fiten, 12)
Bir başka rivayette ise şu ifadeler yer alır:
> “Kur'an bir gece içinde insanların göğüslerinden ve Mushaflardan alınır. İnsanlar sabah uyandıklarında, Kur'an'dan hiçbir şey bulamazlar.”(Deylemi, Müsnedü’l-Firdevs)
Bu hadisler, Kur'an'ın fiziksel olarak değil, insanların ona olan inançlarını ve bağlılıklarını kaybetmeleriyle "kaybolacağına" işaret eder. Müslümanlar, hadislerin ardına düşmek yerine, Kur'an’ın yeterliliğini anlamalı ve onun hükümlerine uymalıdır.
Bir Müslüman için rehber, Allah’ın kitabı olan Kur'an’dır. Onun dışında bir kaynağı din adına otorite kabul etmek, Kur'an'ın vurguladığı tevhid inancına aykırıdır. Allah’ın ayetleri, her türlü detay ve açıklamayı içermekte, başka bir ek kaynağa ihtiyaç bırakmamaktadır:
> "Onlar sözü dinlerler ve en güzeline uyarlar. İşte onlar Allah’ın doğruya ilettiği temiz akıl sahipleridir."(Zümer Suresi, 39:18)
Kur'an, insanlığın yolunu aydınlatan tek rehberdir. Onu anlamak, yaşamak ve aktarmak, her Müslümanın asli görevi olmalıdır. Allah’ın vahyinden başka bir kaynağı din adına referans almak, İslam’ın saf ve tevhitçi ruhuna aykırıdır.