Sahilde yürüyorum yapa yalnız,

Yitik umutlarım peşimde,

Ayaklarım beni sürüklüyor,

Karanlığın en yoğun olduğu yere.

Yakamozların alev alev olduğu,

Kayaların denizle kucaklaştığı yerde,

Oturdum ıslak bir kayanın üstüne.

Dalgalar bir annenin kolları gibi

Sarıp okşarken kayaları,

Sensizliğime ağladım, kahroldum.

Yakamozlara takıldı gözlerim.

Usumca şekillendiler.

Kollarını açtın bana

Hadi gel diyordun..

Kendimi düşledim ,

Serin suların içinde.

Dalgalar beni

Kayalardan alıp kayalara vuruyordu.

Alın götürün beni dalgalar,

Denizin en derin ve ölümün mutlak olduğu yere.

Terkedilmişliğin acısıyla yaşamaktansa,

Bin kez ölmek bile yeğdir bana.

Alın, alın götürün beni dalgalar,

Derinliğin ve laciverdin en yoğun,

Ve ölümün mutlak olduğu yere.

Boğun beni orada

Ki terkedilmişliğin acısını

Bir daha yaşamayayım diye.