bütün kadınlardan nefret edemem, çünkü seviyorum annemi;
annemden nefret edemem, çünkü seviyor beni.

nereye gittim iki haftadır
-neden iki bin yıl gibi geldi?-
ve ne yaşadım
unutmak ister miydim?

unutmak istiyorum insan olduğumu...

karalanmış not defterlerinden dağlar mı önümdeki
yalan!
bütün parmaklara yüzük takılmaz
ama bütün yüzükler parmaklara takılır
ve herkes sevemez
ve bütün sevgiler insanlara yaraşır.

***
kandan çile yaptım
siz kumdan kale yapın
***

gölün yamacından yükselen bendim
düştüm göle dolunay yoktu
suyun altında bir kent vardı
gördüm minaresini yıkık caminin
sonra yarattım ellerimi göz artıklarımdan
uzandım yolun öte yanına
tarlalar, elma bahçeleri bendim
ve koy verdim bir fırtınaya kendimi
sevmek,
yahut yasak!
dediler buna.

***
ıstakoz da böcektir ama yenir.
***

sonra,
sonra aptallık kılıcının gölgesi boynuma düştü
yırtık pırtık bir sabah, boynuma düştü
kumarımdan palyaço yarattım
oturdum aşkın zıttının masasına.

insan
unutmak ister mi annesinin kadın olduğunu
unutmamı istercesine bir küçük yer mayhoşu
kanırttı diliyle tazelerimi

***
Bora orda mısın
anlıyor musun
orda mısın
***

şimdi benden nefret ediyor bir insan
şimdi benden nefret ediyor bir insan
sustuğum için
sustuğum için
yaşadıklarımız için
yaşadıklarımız için
şimdi benden nefret ediyor bir insan
şimdi benden nefret ediyor bir insan

***
korkaklık unutturur
nefes almanın güzelliğini
***

şimdi ben nefret etmek istiyorum kadınlardan
şimdi ben nefret etmek istiyorum kadınlardan
ve utanarak insanlığımdan