Bu nasıl bir dünya tek tek gelen gidiyor
Günler geçtikçe insanlar bir ışık gibi sönüyor
Sevdiklerini geride bırakıp hayata veda ediyor
Madem ki öleceğiz neden insanlar doğuyor
Yaşanan o kocaman hayatın yerini
Neden neden hatıralar alıyor

Bazen yalnızlıktan sıkılırsın otururken
Kalkarsın dolapları karıştırırken sen
Bakarsın eline sararmış bir fotoğraf geçer
Bazen de yazıları silinmiş bir mektup
Birden donakalırsın tutulursun sen
İşte o zaman sanki canın çekilir
Buz gibi oluverir her yanın senin
Derinlere dalarsın düşünürsün dakikalarca
Neler yaşamazsın ki sen o sararmış hatıralarla
O anda takatın kalmaz ayakta durmaya
Usul usul çökersin sen hemen oraya
Gözlerini kapatırsın ah o kafanın içinden
Neler geçmez ki o anda ah neler
Öylece dakikalar su gibi akar gider
Sonra yavaş yavaş kendine gelirsin
Göğsüne kapadığın o eski hatıralarla sen
Başlarsın artık onları incitmeden silmeye
Silersin silersin için kanmaz ki senin
Tekrar tekrar silersin ; düzeltirsin gene silersin
Okşarsın onları sen gücenmesinler diye
Hayallere dalarsın gözyaşlarınla birlikte
Bir anda tekrar yaşarsın sanki
O günleri sen ayni o günkü gibi
İşte o zaman nedense nefret edersin
Acı tatlı o eski hatıralardan
Sanki onlar sana işkence edermiş gibi
                    
Sandığını açarsın depreşir yaraların senin
O naftelin kokulu sandığın içinde
Ah neler yoktur ki ah neler senin
Birden aklına geliverir o eski günler
Ah onları işleyen o marifetli eller
Yüreğin ezilir için burkulur kemiklerin sızlar
Hatırlarsın yine tek tek o sevdiklerini sen
Dökülür gözlerinden damla damla yaşlar senin
Hepsini ayrı ayrı incitmeden ellersin
Koklarsın ; tekrar katlar tekrar düzeltirsin
Saatlerce kalkmazsın sandık başından sen
Ayrılmak istemezsin çünkü sevdiklerinden
Onları hazır bulmuşken sen
Sessizce yaşama nalet okursun mahf olursun
İşte o zaman nefret edersin o hatıralardan sen

Nedense her yer ama her yer doludur
Acı tatlı o eski günlerin hatıralarıyla
Tavan aralarında tarihi unutulmuş
Toz pas içinde kalmış buram buram
Hasret kokan kaderine terk edilmiş eşyalar
Düşünürsün aklına gelir onları kullananlar
Kimbilir neler yaşanmıştır ah kimbilir neler
Ah ne tatlı günler ne acı dolu çileler
Onları gördükçe geçmişe dönüverir insan
Sanki o zamanki gibi genç oluverirsin hemen
Rüyadaymış gibi dolanırsın onların aralarında
Sanki sevdiklerini görürsün konuşursun onlarla
Yaşar tekrar o günleri içi yanarak insan
Sonra hayal olduğunu anlarsın yorulursun
Güçlükle merdivenlerden inerken zor yürürsün
Tutuna tutuna odanın içine kadar sen
Nefesin kesilir bir nefes bir nefes daha derken
Zarla zorla kendine gelmeyi başarırsın
İçin üzülür ; ciğerin yanar ; ateşler basar
Birden sanki on yaş daha ihtiyarlarsın sen
Güneş batar gece olur karanlıkta kaybolur insan
Bir ses bir gün sen de onlar gibi olacaksın der
Mahf eder seni eritir bitirir o eski hatıralar
Hiç fark etmez acı tatlı olsa da onlar

Her gece yatınca hemen uyumak istersin
Sıkılırsın gözlerin kapanmaz bir türlü senin     
Tavanda bir noktaya takılırsın bakarsın bakarsın
Her taraf sanki olur birden kararır gibi
Başlar gözünün önünden tek tek geçmeye
O eski günler bir film perdesi gibi
Tekrar yaşarsın o eski hatıraları bir anda
Canlı canlı sanki ayni sahici gibi
O zaman içinden dua edersin Allahına
O günleri tekrar geri versin diye sana
O güzel hayallere tam dalmışken sen
Birden sanki sana inat yapar gibi
Bakmışın geliverir filmin son perdesi
Işıklar açılır bakarsın herkesin gözleri yaşlı
Kendini toparlarsın gözlerinden akan yaşları
Silersin sen de üzgün ve yorgun yaslı yaslı
Sonra uyumak istersin bir sağa bir sola
Dönersin ayni deli tavuklar gibi
Uyuyamazsın can sıkıntısından bir türlü
Sanki zehirlemiştir o eski hatıralar seni
Yüksek dozda narkoz verilmiş gibi
Zarla zorla uykuya dalmışken sen     
Tam sabaha karşı hava aydınlanırken
Bu kez de rüyanda rahat bırakmaz onlar seni
İstesende unutamazsın zaten sen onları
Bir ömür boyu bağımlı bir hasta gibi