O zamanlar yepyeniydi her yanım benim
Mağazanın en güzel köşesiydi yerim benim
Hep düşünürdüm kimin eline düşecekti kaderim
Yüreğim burkularak seyrederdim içeriye girenleri
Bir gün ansızın gördüm kapıdan gelenleri
Etrafımda saatlerce dolandılar bir ileri bir geri
Öyle bir hayranlıkla süzüyorlardı ki her yerimi
En sonunda karar verdi satın almaya Zarifem beni
O gün ki unutulmaz bir günümdü benim
Birden mutlu ediverdi Zarifem beni
          
Hani o tatlı günler gelse gene geri
Geçerdi karşıma zevkle seyrederdi Zarifem beni
O yumuşacık elleriyle severek temizlerdi beni
İncitecek diye korkardı benim bir yerimi
Hep bu günlerden korkarak yaşarken ben
Uzaktadır uzaktadır diye hesaplarken ben
Hiç anlamadan nasılda geliverdi o acı günler
Söyleyin bana Zarifesiz neyleyim ben be günler
Aç gözünü gör be Zarifem ne haldeyim ben
Bu çöplük tepesinde sensiz geçer mi hiç bu günler
     
Ahmet beyin yanında gördüm geleni
O tutar mı hiç benim Zarifemin yerini
Nasıl anlar ki o benim değerimi
Zarifem gibi olamaz onun saçının bir teli
Eğriltti böğrülttü benim her yerimi
En sonunda çöplük üstüne koyuverdi beni
Ah be koca Ahmet bey nasılda unutuverdin
Zarifemle geçirdiğin o kocaman bir ömrü
Sen ki yere göğe sığdıramazdın benim Zarifemi
Her sabah mutluluktan gülerdi hep gözlerinin içi
Sen hiç kıyamazdın Zarifemi inciltmeyi
O hep severdi seni sanki hiç ölmeyecekmiş gibi
Ah be Zarifem neredesin çıkta gel gör
Hayalinden bile geçirmediğin bu günleri
          
Bir mucize olsada gelsen Zarifem uzaklardan
Görsen nasıl hayır kalmadı o sevdiğin eşyalardan
Her gün özenle siler temizlerdin benim her yerimi sen
Sever okşardın beni ayni bir bebek gibi sen
Neredesin zarifem gelsende görsen benim halimi
Ah şu gözyaşlarımı silmek için
Dokundursan bana o pamuk ellerini
          
Laf aramızda kalsın mı be yatak arkadaş
İkimiz olalım mı seninle bir sırdaş
Bazen öyle bir kıskanırdım ki seni Zarifemden
İsterdim ki sen gardorop ben yatak olmak
Zarifemi doya doya sırtımda taşımak
Sende bilirsin ama değil mi be yatak arkadaş
Mümkün müydü Zarifemi candan sevmemek
Oof oof ! Nereden bilirdik ki
Hayatımız bir gün masal olacak
Altımızdan toprak üstümüzden güneş yakacak
Kaderimiz bir gün çöplükte son bulacak
          
Ah be yatak arkadaş daha çok şey vardı yaşanacak
Lafta da olsa ne güzel oldu geçmişi yaşamak
Hiç imkan olurmu artık o günleri tekrar yaşamak
Baksana etrafına bir sürü terk edilmiş arkadaş
Derler ya eşyalar eskiyince maskara olurmuş
İşte o günler bize de geldi be yatak arkadaş
Başka çıkış yolu yok mu be arkadaş
Ah işte şimdi Zarifem olocaktı ki burada
Parçalarımı hemen toplar koyardı bir arada
Giden gelmiyor ki geri tekrar dünyaya
İçim devam ediyor cayır cayır yanmaya
Gücüm kalmadı artık fazla dayanmaya
Sen de bir şeyler söylesene bana
Eşyalar da yana yana ağlarken ölür
Desene be yatak arkadaş bana !