Ne güzel günlerdir onlar
İnsan doğar gözünü açar
Birden aydınlığı görür şaşar
Her şeyden habersizdir o zaman
Aslında o ilk adımı atmıştır
Daha o gün doğduğundan
Ölüme doğru yolculuğundan
          
Yeni dünya onun için tozpembe
Sevinçten çırpınır yaşıyor diye
Ana kucağında sıcaktır hayat
Göğsüne kapanıp süt emiyor diye
Her gün yeni bir adım atar ileriye
O hiç farkında olmadan geçer günler
İnsan sevinir büyüyor diye
Ölüm sevinir her gün adım adım
Biraz daha ona yaklaşıyor diye
               
Sonra insanoğlu büyür istemesede
Acı tatlı günler görür sevmesede
Bazen düşünür keşke bebek kalsaydım diye
Çünkü o büyüdükçe dertleride büyür
Gölge gibi yürür onun peşinde
Hep umutludur gelecek günleri düşündükçe
Aldatır geçen günler onu sinsice
O farkında olmadan yavaş yavaş ilerler
Her gün biraz daha ölüme doğru sessizçe
          
İnsanoğlu düşünür her geçen günün
Elbette bir yararı vardır diye
Kendini aldatır teselli eder
O geçen günlerin özelliği
Gelecek günlerin güzelliği vardır diye
Aslında onlar farkında değildir
Gelecek günlerin güzelliği olsa da
Her geçen gün adım adım
Biraz daha ölüme yaklaşıyor diye
          
Canla başla çalışır onlar yaşamak için
Aldanırlar hep dünya nimetlerine
Sanki yarın ölmeyecekleri garanti gibi
Para hırsı sarar her şeyleri olsun diye
Rahat edip saraylarda yaşasın diye
Aklının köşesinden bile geçirmez o günü
Hatırlamak istemez ölümün gerçek olduğunu
Çok acıdır durduramaz günleri geceleri
Hızla geçen saatleri saniyeleri
O istemesede her gün adım adım
Biraz daha yaklaşır ölüme doğru
               
Yaşlandıkça direnecek gücü kalmaz
Başlar köşeden köşeye itelenmeye
Tıpkı işe yaramayan eski bir eşya gibi
Artık canından bezmiştir yalvarır ölüm diye
Ayni ekmek isteyen bir çocuk gibi
Ne yapsa isyanın yoktur çaresi
Tanrı verdiği ömrü geri almaz ki
İnsanoğlunun yalvarışını duymuyormuş gibi
Bütün canlı varlıklar su dolu testi gibi
Hepsi bilir bir gün kırılacaklarını
Gülsede sevinsede son gün aklından çıkmaz
Üzülür boynuna ip geçme saati gelirmiş gibi
Ölüm görür adım adım ona geldiğini
Sevinir dostunu kucaklayıp saracakmış gibi
               
Yakalayamazsın geçen günleri ayları
Ardından geçen seneleri, acımasızdır onlar
Geri vermezler senden çaldıkları ömrü
Zengin fakir birlikte yürür o yolu
Kuş gibi çırpınır insanlar uçmak ister
Sanki ölüm onlar için değilmiş gibi
Hırdı gürdü derken geçer gider ömürleri
Hiç anlamadan yaşları oluverir elli
Sonra ölüm korkusu kaplar içlerini
Çünkü her geçen gün daha çabuk
Adım adım ilerliyordur ölüme doğru

İnsanoğlu bazen ansızın
Bazen de yatar uzun uzun
Bakmışın hemen gelivermiş o acı gün
Yatırırlar seni boyluboyunca upuzun
Görmez olur gözlerin hiç bir şeyi
Ardında kalan sevdikleri malı mülkü
Onlar ağlar senin için sessizce için için
Sen arkana dönüp bakamazsın
Artık onların sesisini duymadığın için
Herkes bir top kefine sarınır gider
Hepsinin de ayni beyazdır rengi
Çok acıdır kimse istemez o acı günü
İstesede istemesede adım adım her gün
İlerlemiştir çünkü ölüme doğru

Öyle bir götürürler ki seni toplanıp
Hemen başlarından atmak istercesine
Koştura koştura akşama kalmasın diye
Artık geri gelmemek üzere mezara doğru
Yaşarken kocaman sandığımız o insan ömrü
Nasıl da üç kelimeye sığıverir yaşamın son günü
Hani ; her zaman üzülerek söyleniriz ya
Çaresiz ; içimiz burkularak , dudak arasından
Doğuyoruz , yaşıyoruz , ölüyoruz der gibi