Bütün gün tek başına
Yavaş adımlarla sırtında kamburuyla
Dolaşır oda içinde üzgün ve yorgundur o
Bazen güler bazen konuşur kendi kendine
Kalmıştır dağın başında yalnızdır o
Soğuk bir kış gecesi
Rüzgarın uğultusu ıslık sesi
Sobanın içinde yanan odun çıtırtısı
Yaşlı yüzüne vuran ateşin sıcaklığı
Gerilere geçen günlere götürmüştür onu

Ne arayan vardır ne de soran onu
Yalnızdır o çok yalnızdır tek başına
Gözlükleri gözünde oyalanır elinde
Sanki birşeyler örüyormuş gibi örgüsüyle
Can sıkıntısından yalnız başına o
Gözleri kapanır arada bir düşer öne doğru
Bir ara çıtırtı duyulur,birden irkilir
Yağmur başlamıştır cama vurur pıtırtısı
O unutur yalnızlığını arkadaş olur ona
Cama vuran yağmur damlacıklarının sesi

Dayanamaz yaşlı vücut gaflet basar onu
Duvardaki saatin tik tak tik tak çalışma sesi
Uykusunu getirmiştir onun tutamaz kendisini
Gözlüklerini çıkarır örter üstünü
Kıvrılırkalır hemen oraya şilte üstüne
Sıcacık oda içinde uyuyakalmıştır o
Gözpınarlarından akan yaşlardan belli ki
Dalmış yine derinlere eskileri düşünmüştür o
Bazen derin nefes alıyor bazen nefesi kesiliyor
Kimbilir belki de çocuklarını özlemiştir o
Belki de gerilere gitmiş eski günleri
Görüyordur rüyada olsada mutludur o
Hiç olmazsa uyurken yalnızlığını unutmuştur o
Yüz ifadesinden belli ki
Bazen ağlıyor görüyor kötü günleri
Bazen de gülüyor görüyor güzel günleri
Hiç olmazsa rüyada yalnız değildir o

Neler görmüyordur ki o rüyasında
Kimbilir ah neler ah o eski günler
Zamanında kimbilir neler çekmiştir o
Ah ne içini yakan acı tatlı üzüntüler
Zengin ve fakirlik günler
Belli ki yıpratmış onu o eski günler
Zamanında beş çocuk doğurmuş o yuvaya o
Özenle büyütmüş eğitmiş onları o
Onlar ise bakamamışlar bir anaya
Atmışlar onu yalnız başına bir ovaya
Boşuna gelin dememişler adına
Neler çektirmişler o zavallı kadına
Kocası başında olsaydı öyle mi olurdu ya
Dağın başında hiç yalnız kalır mıydı o ya

O kızmıyordu yine çocuklarına
Sağ olsunlar yeter diyordu bana
Çünkü biliyordu çocukları baskı altında
Atmışlardı onu dağın başına
Son olarak görmüştü onları o
Onu getirdikleri gün dağın başına
Bır daha uğramamışlardı onun yanına
Oralarda çok yalnızdı o tek başına
Acı tatlı yaşadıklarını o eski günleri
Çocuklarını görüyordu rüyada tam o sırada o
Acı acı kapı kakılır önce rüyada sanar o
Sonra birden irkilir anlar ki kapıdır o
Yaşlı vücudu ile ağır ağır güçlükle kalkar o
Sevinir en sonunda çocukları geldi sanar o
Kapıyı açınca hayal kırıklığına uğramıştır o
Toparlanır sevinir çünkü yıllardan beri
İlk olarak bir insan yüzü görmüştür o

Bir küçük çocuk bir de annesi
Üstleri başları çamur içinde gözleri yaşlı
Anlatırlar dertlerini ona yaslı yaslı
Kaza yapmışlar kocasını kaybermiştir kadın
Gömerler bahçenin köşesine mezar kazıp
Bir taraftan sevinmiştir yaşlı kadın
Yalnız değildir artık vardır bir arkadaşı
İçindeki insandır mezar olsada orası
Her gün saatlerce konuşur ağlaşır onunla o
Olmuştur ona orası sanki bır dert yuvası
Sonradan öğrenir ki, ölen onun yavrusu.