Hiç bir şey olamamış çok şeyim
Bu "şey" sözcüğünü icat edenin
Ellerinden öpmeliyim

Ters yüz ettim kendimi
Kaldırdım baktım altına
Altına süpürmüşüm çaktırmadan
Hatalarımı bedenimin
Siz yapmıyor musunuz?
Ayıplamayın

Çıkardım zırhımı
Çıkardım...
Çıkardım...
Sıkıldım ve korktum
Sonu yok Matruşka yüreğimin

Gururumu çiğnedim
Şişirip balon yaptım, patlattım
Çok zevkli
Size de tavsiye ederim.

Devingen bir yüzü var çocukluğumun
Bir bakıyorum
Yaprakların ucundan
Damla damla ağlıyorum
Bir bakıyorum
Uçurtma kuyruklarına bel bağlıyorum.
İlle de bir kulp takacaksanız;
Çocuğum.

Hayatı ciddiye almadım
Ama o beni ciddiye alıyor
Sorulmamış sorularımı doğuruyorum
Şiir sanıyor, deli!

Ahlak, ayak izlerini bırakmış
Onlara basmadan edemiyorum
Vicdan köpeğini salmış
Arada bir hırlıyor
Boğuşuyoruz...

Yanar-döner değer yargıları
Gözümü kamaştırıyor lüfer gibi
Ağıma takılıyor biri
Tutturup gidiyorum
Deli kızın türküsü gibi
Her gün birini

Kelimeler ne zehirli
Ne içten, ne oynak, ne deli
Sürtüyorsun birbirine
Yangın çıkıyor
Söndürün bin akıllı hadi!

Şiir dünyası, aklımın sürgün yeri
Hatırlamıyorum
Onlar mı sürdüler, ben mi geldim
Kimi gün cenazem var
Kimi gün düğün
Oh ne ala memleket!
Ah bu ne güzel sürgün!