Otobüs camına yaslanmış yüzüm dalgın ve derin. Dışarda aydınlık mevsimlerin müjdesi hissedemediğim. İçimdeki fırtına koparır yurdumdan uzaklara taşır yorgun ve hüzünlü melalimi. Nice yaşanmış hatıralar vardır hayatımda onurla taşıdığım.


Nice yaşanmışlıklar vardır ilkbahar gibi taze ve canlı. Fakat bir yüreğim var şimdilerde mühürlenmiş ve bana ait olmayan. Alev alev yanan bakışlarımda mesafelerin ve hasretin sökün etmiş izleri. Yüzümde tüllenen acı kış haykırışları. Bir rüzgar vurur yüreğimin soğuk duvarlarına. Yüreğimdeki yağmurlara karışır soluklarım damla olur yağar yitirilmiş sevdamın közlerine.

Senli üşümeler..senli tiremeler alır her yanlızlığımın her sıkıntımın yerini. Çehremde acı, çehremde buruk hatıralar, çehremde ağır sevdam, sürgün aşkım. İlkbaharı yaşıyordum senden önce bilemezdim ki seninle ağır bir kış bastıracağını. Sokaklarımda gölgeler, fırtınalar çözülmeyen nedenli sorular. Mücadelesi olmayan bir acım var. Anlamını dahi bilmediğim bir yitiriliş. Şarkıların en girift hüznüdür ayrılığın. Oysa ayrılıklarında bir onuru olmalıydı. Bir ahşap iskelenin üstünde hapsettiğin benliğimin özgürlüğe kavuşmasını bekliyorum. Bir sonbahar yaşıyor yüreğimin korusu, asmalar dallarıın eğmiş. Ağaçlar çıplak, yapraklar sararmış ve savrulmuş suyun üstüne. Dönmelerinden ümidi kesmis bülbüller ötmüyor artık bahçelerimde. Yollarım ıssız, yüreğim titrek ve bende ağır bir sukut sureti..