gecenin karanfiline meyillenir
içimden kalkan kuşlar...
teleklerinde bir yığın allı hasret,
bana el sallarlar...
aşarlar gözlerinde dikleşen dağları gülüm!
yorgun bir göç sabahı benimle beraber
sularına dalarlar...

karanfil gecelerinde senin!
bir gülün usulca açılışı gibi,
yumulur kirpiklerim...
biter ürkekliğim, sensizliğim!...
ay büyür, yıldız uyur sinemde,
tenimden çiy toplar susuz ellerin...

hadi,
doldur avuçlarını!
karanfillerin büyüsün...
kırmızısında açsın utangaç öpüşüm.
yüreğinde sakla onu,kanın köpürsün...
gözlerinin savaklarından
gecelerime dökülsün...

geceyi!..
geceyi örter gözlerin...
ay yürür içinde, evine!
yıldız kayar yerine / korkarım...
ve
karanfilin gider bahçesine
kendimle kalırım / ağlarım...
duymaz ki beni gece,
duymaz ki sende kalan kuşlarım!..
bir kokun kalır bana sadece,
sevdamın yaprağına sararım.