Ateþlerin tam ortasýnda kaybolmuþum bu gece. Dibi gözükmüþ bir þiþeden, ayrýlýðýn kalleþ kokusunu yayýlýyor odama. Boynumda koca bir sensizliðin kandan çizilmiþ kolyesi, dalýp dalýp aðlýyorum. Pencereme vuran güvercinler ne anlatýyor acaba bana yada asansörde kalmýþ mutluluklarýmýn anlamý nedir bu vakitten sonra? Uyusam bile sensizlik dar aðacýnda sallanmýþ düþlerin anlatamadýðý bitmez öyküler var mýdýr ? Kara kabuslarýn son deminde uyanmanýn verdiði hazlarla yaþayan bir ölümsüzlüksün adeta..

Ne piþmanlýklar yaþadým maviyle beyazýn gökyüzünde ki mücadelesinde. Bulutlarýn uyanmamýþ hatýralarýnda, tüm suskunlara hasret baðýrdým günlerce. Gün bitipte ay çýkýnca, zamansýz gelen anýlarý gömmüþüm sayýsýný bile bilmediðim raký bardaklarýna. Alçanak kan oluncaya kadar gözlerim, bir ýþýk aramýþým yalnýzlýk tünellerinde. Hep gitmeni düþlemiþim, þahitsiz gözyaþý kalabalýklarýnda. Ve herþeye raðmen, yalan diyip basitleþtirmiþim seni taþ duvarlarla çevrili zindadýnda...

Kahpe hatýralar asýlýyken duvarlarýmda, hiç bir gözyaþý çözemez seni kenarlarý buz tutmuþ anýlarda. Geç kalmýþ yaza hasretler, ellerimde umutsuz medetler, olmayan herhangi bir hayale baðlanmýþ yüreðimdeki tüm imkansýz istekler. Kahvesini içmiþ, gözü yolda misafirler kadar aceleciyim artýk boþluklarda. Kasýrgalara dönüþmeye hazýr fýrtýnalar kadar öfkeli, saðanaða dönüþmeye hazýr damlalar kadar renkli, seni sevmediðim kadar çok özlediðim bir deliyim..

Ýþtahý kaçmýþ artýk tüm sevdalarýn. Krize girmiþ bedenler gibi içi boþalmýþ mutluluk yastýklarýnýn. Hiç bir itfaiyecinin söndüremediði yangýnlar kadar inatçý bir his var yüreðimde. Gözlerimi yakan bir cigara dumanýndan bile az acý veriyorsun bedenime, asla aranmayacak unutulmuþ bir kitap gibisin boþluklar kütüphanesinde ve dipte kalmýþ bir yudum gibisin bitmiþ raký þiþesinde..