Nedendir bilinmez, huşû ile dinginlik bende aynı anlamları oluşturacak bir izlenim bırakırlar. Dingin olma, ruhun durgunluk içindeki aksiyonu yakalaması. Telâşsız ama hızlı bir seyr-i sülûk hâli. Kalbin aklı bir tarafa bırakışı. Aynen uzaya çıkma yolunda ilerleyen roketin atmosferi geçtikten sonra ateşleyicilerini bırakması gibi. Aklın köprülerine bağlı kalmadan ruhun saflaşması. Mesafeler üstü bir yolculuğa kıyassız bir enerjiyle "tereyağından kıl çekme" rahatlığında çıkılması. Korkuyla karışık bir sevgi. Sevgiyi ve Sevgili'yi kaybetme korkusu. O'ndan bahsedilmeyen her duruma lânet edercesine bir kıskançlık durumu. Huşû kaldırıldığı günden beridir, sevgilerimiz kuru lakırdı havasında. İşlerimiz ve niyetlerimiz soluksuz. Nicelerine nasip ettiği huşûnun damlası değse dudağımıza kalbimiz pırpır atmakta. Öyleyse bunu kovalamak, "her eve lazım" şeklinde düşünmektir boynumuzun borcu.


Haydi bugünden tezi yok karar verelim huşû duymaya! Evet. Karar vermekten bahsediyorum. Çünkü iradeler ne kadar istekli olursa, engeller o kadar çabuk aşılacak bu mevzuda.

Haydi bugünden tezi yok namazımızı huşû içinde kılmanın yollarını arayalım. Bulduğumuzda da birbirimize mesajlar atalım. Bunu yapalım, çünkü bunu yapmayalı o kadar yıl oldu ki!