Hayallerim bile
Romantik kelimeleri sevmiyor artýk.
Damýtýlmýþ sevgiler biriktirmiþ
Olsam da içimde,
Çiçeklerimi geliþtirip büyütmüyor
bu kasvetli havalar.
Güneþin doðuþu Doðudan mýydý dostlar?
Batýþýný gömdüler ya sonsuzluðun içine
O yüzden karanlýklar hiç bitmiyor.
“Bu kadar mücadeleye deðer mi diyorum. “

Yaþama gözlerini açan Doðu’lu bebeðim. Sana hayatýn o buz gibi soðuk yüzünü daha ilk günden taþlarýn sertliði ölçüsünde kafana dank ettirenlere söyleyecek tek sözündü aðlamak. Ana rahminin sýcaklýðýna alýþmýþ hassas bedenin baðýrtýlara, þefkat ve sevgi yoksulu gergin insanlara böyle merhaba demiþ olsa da sen aðlama demeyeceðim bu olanlara. Zaten bundan sonra baþlýyor hayattaki kavgan!
Kavgan diyorum üstüne basa basa çünkü sen ne özel bir hastanenin o en özel koðuþunda açtýn gözlerini ne de babanýn yoksul hanesinin en kaba döþeðinin bir köþesinde, eski bir köy ebesinin nasýr tutmuþ ellerine. Hani böyle doðmak bile sana daha iyi gelebilecekken, böyle cehalet ve böyle medeniyet arasýnda gidip gelen düþünceler içinde bocalayarak doðmak zordu...Sen hayata küs geldin bebeðim. Bizse bunlarý bilmenin ve görmenin burukluðunu yaþýyoruz þimdi. Ama hiç üzülme büyüdüðünde sana yapýlan haksýzlýðýn ne kadar ufak kaldýðýný anlayacaksýn. Ýnsanlarýn hayatta artýk büyük oyunlar içinde olduklarýný görüp beyinlerinin içindeki en fantezi fantezilerini bile gerçekleþtirdiklerine þahit olacaksýn. Evler, köyler kýsaca tüm dünya çocuklarýnýn ellerindeki oyuncaklar kan kýrmýzýya boyanýrken doðduðuna piþman olup dengelerin dengesizliðini sen belki de çok daha erken kavrayacaksýn.
Yaþa ve gör demeye dilim varmasa da bu böyle bebeðim.
Tüketilebilecek her þeyi tüketmiþ olan düþünen insanlar çark içinde öðütülecek konular bulmaya çalýþa dursun þimdi birbirine düþen canlýlara þunu söylemek için çok mu geç kaldýk acaba?
Paylaþamadýðýnýz dünya tepe taklak olmaya bir düðme basýmý kadar yakýnsa sevgiyle uzatýn ellerinizi birbirinize belki de çok þey deðiþecek hayatta.

25-Ocak-2002/Ayþe Keskin-Trabzon