22.08.1997
SORGU

Bu dünya öylesine zor bir yer oldu ki
Kaçımız inanıyoruz bir diğerine
O eski çocuk saflığımız
     ve saklambaç oynamaksız bakışımızla
Ve ölümü düşünmeden kaç gün geçirebiliyoruz
Her gün zamanın o hızlı treni
     her saat, her tükettiğimiz nefes
      kollarımıza vurulan ustura darbeleri
İçki içiyorum
     ve sigara
Yolculuğa çıkmaktan bahsedenlere
     damarları kıpkırmızı gözlerle bakıyorum
Sonra öylesine bir hüzün çöküyor ki
          gemilerin geçişine
          martı çığlıklarına
Yastığımı ısırıp ağlıyorum
Gece:
ayrıntıları yokeden bir çingene eteği
sadelerin amansız mücadelesi
Sen:
yaz ortası bir buz tanesi
          yüreğime düşen
bakışların
     vücudumda gezinen kaçamak öpücükler
Herşey ne de sonsuzmuş gibi görünüyor varoldukça
     Tüm çiçekler
      tüm konuşmalar
      tüm bakışlar
Yaşamı bir ağırlık sayan bizler
Baştan ters yöne girmiş oluyoruz
Ve dikenler öylesine keskin ki
          kanattıkça bakışlarımı
     görüntün yok oluyor
Görüntün ki
     en pahalı parçası yağmalanmış müzelerimin
Hep bırakıldım mı
     yoksa ben mi gittim
önemi yok
önemi yok kıyının,
     kenarında oturan benim
      senin gelişlerinin
      köpüklü dalgaları seyredişimizin
Acısı olan bir şey bu
     önemi olmayan
      ama
     acısı hep varolacakmış gibi olan
Erik mevsimi geçeli çok oldu
en besilisi kaldı çekirgelerin
     bu kavurucu sıcağa dayanabilen
Ve sen
ve sonbaharda yapraklarını dökecek olan ben
ve yine kış
Aynı görüntüden farklı anlam çıkaracak olan ben
Ve yine sen
sabiti yüreğimin
Yaşam bu
karşı koymak ne mümkün
Çocuklar zamanın ince çizgisiyle ip atlamakta
Kadınlarsa çamaşır asıyorlar üzerine
Her vapur düdüğü seni bana getirecek
ve her köpüklü dalga kadar kısa olacak sana aşkım
Bir gökyüzü olup
     pasifiğe kaçacağım
Bir yeryüzü
     uzakdoğudaki pirinç tarlalarının altına yatacağım
Yaşam bu demiştik
Karşı koymadan içinde kaybolmak bize düşen
Bize düşen
     yaşamın demir pençesine karşı
      o küçük gururlarımızı
      ve bin yıllık savaşımızı bırakmak
Sen
tanıdığım      
limon ağaçlarını seven tek kişiydin
ve yıldırımdan korkan birçok kişiden biri
Hatırlıyorum
yağmur yağıyordu
ve o komik parlak rugan ayakkabın suyla dolmuştu
Geçmiş hala yaşanıyor mu acaba
          uzayın derinliklerinde

     Buradayım
      içki içiyorum
          ve sigara
Yolculuğa çıkmaktan bahsedenlere
     damarları kıpkırmızı gözlerle bakıyorum

          Bu işte
           -L-