Nerede olduðunuzu bilmiyorsunuz, birileri sizi buraya getirdi… Ne zaman veya nasýl bilmiyorsunuz, tek bildiðiniz þu an burada olmanýz, burada oturuyor olmanýz, bu eski koltukta oturduðunuz biliyorsunuz. Karanlýk bir odanýn ortasýndaki eski bir koltukta oturuyorsunuz ve tam üzerinizden aþaðý süzülen ýþýðýn aydýnlattýðý fotoðrafý fark ediyorsunuz… Fotoðraf yerde duruyor… Tam sað ayaðýnýzýn önünde…Eðiliyorsunuz… Fotoðrafý alýp incelemeye baþlýyorsunuz, nerede olduðunuzu, buraya nasýl geldiðinizi umursamadan fotoðrafý inceliyorsunuz, belki çaresizlikten belki meraktan bilmiyorsunuz ama fotoðrafa bakmaya devam ediyorsunuz…
Üç kiþi görüyorsunuz ama fotoðrafta dört kiþi var, birinin suratý çýkmamýþ, fotoðrafý çekenin eli kaymýþ ya da o kiþiyi çekmek istememiþ, bilmiyorsunuz. Görünmeyen kiþi bir erkek, bunu kýyafetinden ve vücudunun biçiminden anladýnýz. Yanýndaki kiþiye bakýyorsunuz, fotoðrafýn saðýnda kalan kiþi bu, görünmeyen adamý karenin dýþýna iten kiþi de olabilir, çok mutlu, gülümsüyor, gözlerinin içi bile gülüyor, bu kýzýn mutluluðu sizde bir þüphe uyandýrýyor. Fotoðrafý incelemeye devam ediyorsunuz, kýzýn solundaki çocuða bakýyorsunuz, önce biraz duraksýyorsunuz sonra ona bakmaya devam ediyorsunuz, o da çok mutlu, biraz önceki kýzýn omzuna elini atmýþ poz veriyor, çocuðun gülüþünde bir þey hissetmiyorsunuz, bir yapaylýk, bir tilkilik yok, son derece gerçekçi… Üzülüyorsunuz, en son ne zaman böyle içten gülümsediðinizi hatýrlamaya çalýþýyorsunuz. O ana dönmek sizin için zor geliyor ve tekrar fotoðrafa bakýyorsunuz, bir erkek daha görüyorsunuz, en solda yapay bir gülümseme atan bir erkek görüyorsunuz.
Sonra fotoðrafý yere atýyorsunuz, bütün bunlar anlamsýz geliyor, koltuktan kalkýp gitmek istiyorsunuz ama olduðunuz yerde baðlý olduðunuzu fark ediyorsunuz, ipler bacaklarýnýzý o kadar çok sýkýyor ki ayaklarýnýza kan gitmeyeceðini düþünüyor ve telaþla kurtulmak için çýrpýnmaya çalýþýyorsunuz. Ýþe yaramýyor, koltuða yapýþýp kalýyorsunuz, kurtulmaya çalýþtýkça iplerin daha sýklaþtýðýný fark ediyorsunuz. Dehþete düþüyorsunuz, yüzünüzdeki ifade bunu gösteriyor, durup dururken kendinizi bulduðunuz bu koltuðun üzerinde yapýþýp kalmanýz sizi dehþete düþürüyor, yere attýðýnýz fotoðrafa tekrar bakýyorsunuz, sanki bütün bunlar o fotoðrafýn suçuymuþ gibi nefretle fotoðrafa bakýyorsunuz.
Arkasý dönmüþ olarak yerde duran fotoðrafýn üstündeki yazý dikkatinizi çekiyor, tekrar eðilip fotoðrafý alýyorsunuz. ‘’ 25 Eylül 2003’’ Bugünden tam bir yýl önce..
Ne tür bir oyunun içinde olduðunuzu anlamaya çalýþýrken tanrýya yalvarýyorsunuz, sizi evinize geri götürsün diye tanrýya yalvarýyorsunuz, bu kabusundan kurtulmak için tanrýya yalvarýyorsunuz ama biraz önceki kurtulma çabalarýnda olduðu gibi ipler gerilmeye baþlýyor. Bacaklarýnýz sanki kesiliyor, kanamaya baþlýyor.. Ýþte o an bir þeyler yapmanýz gerektiðini anlýyorsunuz, buradan kurtulmak için yapmanýz gereken þeyin yalvarmak ya da çýrpýnmak olmadýðýný anlýyorsunuz. Fotoðraftaki gizemi çözmeniz gerektiðine inanýyorsunuz. Bu fotoðrafýn burada bulunuþunun bir nedeni olmalý diye düþünüyorsunuz ve fotoðrafý çevirip içindeki yüzleri, gülümsemeleri, kollarýn, ellerin, bacaklarýn duruþlarýna dikkatle bakýyorsunuz, yüzü çýkmayan çocuðun duruþuna iyice dikkat ediyorsunuz, bütün bu garipliklerin kaynaðý o çocuk diye düþünüyorsunuz ve incelemeye devam ediyorsunuz.
Yüzlerce hatta binlerce fikir aklýnýzdan geçiyor, bir sürü iliþki yaratýyor, bir sürü hikaye uyduruyorsunuz, bir bakýþ açýsýndan kardeþ yaptýðýnýz kiþileri daha sonra sevgili, dost ya da ezeli düþman yapýyorsunuz, kafanýzý bu dört kiþi için patlatýyorsunuz, bir sonuca ulaþacaðýnýza inanarak düþünüyorsunuz, kurduðunuz senaryolarý baðýra baðýra söylüyorsunuz. Birilerinin odanýn dýþýnda sizin doðru cevabýnýzý dinlemek için beklediðini ve bu sýrrý ortaya çýkarýnca gelip iplerinizi kesip sizi özgür býrakacaðýnýzý umuyorsunuz. Her baðýrýþýnýzdan sonra gelen sessizlik sinirlerinizi biraz daha azdýrýyor, daha çok baðýrýyor ve düþünmeye devam ediyorsunuz. Fotoðraftakilere küfür ediyorsunuz, onlara sýfatlar uyduruyorsunuz, vücudunuzdan akan terler bacaklarýnýzdaki kesikleri yakýyor, acýnýz bir kat daha artýrýyor, bu acý sinirlerinizi dizginliyor ve çýlgýnlar gibi baðýrýyorsunuz, küfrediyorsunuz, vücudunuz daha fazla dayanamýyor, damarlarýnýz akan kaný taþýyamýyor, kalbiniz sýkýþmaya, baþýnýz dönmeye, mideniz bulanmaya baþlýyor, nefes almakta zorluk çekiyorsunuz, gözleriniz kapanýyor, baþýnýz öne düþüyor ve vücudunuzu saran bir soðuklu hissediyorsunuz, etiniz katýlaþmaya baþlýyor, oda giderek soðuyor, bacaklarýnýzdan akan kanlar donuyor ve siz bu karanlýk odadaki eski koltuðun üzerinde bayýlýyorsunuz…
Ses çok yakýnýnýzdan geliyor, sanki odanýn içinde sizinle birlikte soluyan biri var gibi.. Gözleriniz o kadar yorgun düþmüþ ki açamýyorsunuz bile, açmayý deniyorsunuz ama baþaramýyorsunuz. Ses gelmeye devam ediyor, size sesleniyor, sizden bahsediyor…
Elinizden býraktýðýnýz fotoðrafý alýn, o fotoðrafa tekrar bakýn, en soldaki çocuða, onun yanýndaki çocuða ve onun yanýndaki güzel kýza bakýn, tabi en saðdaki görünmeye yüze de bakýn ve dinleyin, bir fotoðrafýn hikayesini dinleyin…

Ýþte o kýz, o gülümseyen, gözlerinin içi gülen kýz ona bir daha bakýn ne kadar güzel deðil mi? Ýþte o kýz benim kýz arkadaþým yani eski kýz arkadaþým. Ayrýlmak zorunda kalmamýz ne kadar üzücü, bunu siz anlayamazsýnýz, benim gibileri için böyle birilerini bulmak çok zordur. Onunla birlikteyken ne kadar mutlu olduðumu size nasýl anlatabilirim ki, onun benim için neler ifade ettiðini size nasýl anlatabilirim ki, nasýl bir örnek vermeliyim acaba, bunu anlayamazsýnýz ki, bunu daha önce ben de anlayamazdým, ne de olsa hiç birimiz ýssýz bir adada ölümü beklerken bizi kurtarmak için gelen bir gemiye binmedik ki…
Ondan ayrýlmak zorunda kaldým, bu fotoðrafýn solundaki çocuk sayesinde oldu, hani þu gülümsermiþ gibi yapan çocuk, ama bunlar onun suçu deðildi tabii ki, o sadece bana haber verdi, ya da beni aydýnlandýrdý diyelim, beni içine girdiðim hayal dünyasýndan uyandýrdý da diyebiliriz, ya da kapamaktan büyük zevk aldýðým gözlerimi açtý da diyebiliriz, keþke bunlarý yapmasaydý...Bütün her þeyi bana o anlattý, bütün duyduklarýný bana teker teker anlattý..
Çok merak ettiðiniz,yüzü gözükmeye çocuk, iþte o belki de her þeyin asýl kaynaðý, belki tek suçlu belki de suç ortaðý, onun yüzünü göremediniz çünkü fotoðrafý çeken bunu istemedi, çünkü fotoðrafý çeken de her þey bilenlerden ve bana söylemeyenlerdendi. Yüzü kapalý çocuk, kýz arkadaþýmýn pardon eski kýz arkadaþýmýn eski sevgilisi, ayný zamanda dostu ve yeni öðrendiðime göre ayný zamanda sevgilisi
Evet iþte bu kadar basit, küçük bir aþk üçgeni, kýrýlan kalpler, üzgün insanlar, her zaman gördüðümüz, her zaman yaþanan olaylar…
Onun dostum dediði eski sevgilisiyle hala birlikte olduðunu öðrendiðimde ne yapacaðýmý bilemedim, aklýmý kaçýrdým, bulunduðum yeri terk ettim ve koþmaya baþladým, kaçmaya baþladým, kaçtýðýmý sanarken bütün üzüntülerin kaynaðýna koþtuðumu fark etmemiþtim. Onu gördüm, onlarý gördüm, söylentilerin gerçekliðini kanýmda hissettim, kendimi tutamadým, nasýl tutabilirdim ki, o an aklýma gelen ilk þeyi yaptým, kendimi tutamadým…
Fotoðraftaki kýzýn yanýndaki gülümseyen çocuðumu merak ettiniz, artýk gözlerinizi açabilirsiniz, gözleriniz biraz yanabilir, ýþýklarý açtým, umarým rahatsýz olmazsýnýz, gözlerinizi açýn ve bakýn…
Fotoðraftaki çocuðu mu merak ettiniz, iþte karþýnýzdayým, sakýn korkmayýn, onlar ölü…
Bu yanýmda kana bulanmýþ duran üç kiþiden sakýn korkmayýn, onlar ölü, size zarar vermezler, artýk kimseye zarar vermezler, þimdi gitmeden önce sizden son bir ricam olacak, bu sefer her þeyi doðru yapmanýzý istiyorum, kamerayý titremeyin, elinizi kaydýrmayýn…

Bu pozu hatýrladýðýnýz deðil mi? Ayný þekilde tekrar dizildik, dostum, ben, sevgilim ve onun dostu… Daha önce o çocuðun yüzünü neden kareye almadýðýnýzý, neden bizim mutluluðumuza ortak olmasýný istemediðinizi anlýyorum. Siz de daha önce böyle bir sevgiye þahit olmadýnýz ve bunun bozulmasýný istemediniz, bu yüzden gerçekleri inkar ettiniz, ama gerçekler elbet ortaya çýkar bunu düþünemediniz, keþke zamanýnda düþünmüþ olsaydýnýz, keþke bu fotoðrafý tam çekseydiniz keþke sýrlarý ortaya çýkarsaydýnýz. Ama þimdi size bir þans daha veriyorum, bu sefer her þeyi doðru yapmanýzý istiyorum, kamerayý titretmeyim, elinizi kaydýrmayýn, gerçekleri saklamaya çalýþmayýn… Dostum, ben, sevgilim ve dostu… Bu fotoðrafý tekrar çekin, bu fotoðrafý tekrar çekin ki sýrlar ortadan kalksýn…

Koltuðunuzun yanýnda duran makineyi alýp hemen fotoðrafý çekiyorsunuz, dördünü de karenin içine alýyorsunuz, gülümseyen çocuk teþekkür ediyor, kanlý elleriyle kamerayý sizden alýp, kameranýn altýndan gelen fotoðrafý sallamaya baþlýyor, fotoðraf belirmeye baþlarken, bacaklarýnýzdaki iplerin artýk sýkmadýðýný hissediyorsunuz, hemen ipleri çözüp kalkýyor kapýya doðru yöneliyorsunuz, bu sýrada çocuk mutlu bir þekilde yeni fotoðrafa bakýyor sonra yerine geri gidiyor ve dostu ile sevgilisinin yanýnda oturuyor, kapýnýn önüne gelip son kez odaya baktýðýnýzda çocuðu elindeki silahý baþýna dayarken görüyorsunuz, koþarak odadan çýkýyorsunuz, önünüze gelen koridorda bilinçsizce kaçarken bir el silah sesini duyuyorsunuz ve duruyorsunuz, neden diyorsunuz? Madem gerçekleri ortaya çýkaracaktýnýz, zamanýnda neden sakladýnýz?