Bu kaçıncı parçam kaybettiğim?

Yine yeniden verdim verebileceğim kadarını,yine dağıttım renklerimden bir kısmını,kalbimin ışığını sundum yine bir sevdalıya...Her defasında böyle oluyor,sevdiğim şehirler, ülkeler, limanlar,yollar,dostlar aşklar hepsi birer parçamı hatıra niyetine alıyor...İşte küçük hanım yine gitti bir parça daha,söyle bakalım bunun sonu ne zaman gelecek? Bir gün açıp baktığında göğsüne orda bir kalp bulamayacaksın,kıpırdayan hiçbir şey olmayacak,öylece buz gibi bir bedenle kala kalacaksın...Oturup parçaları dağıttığın zamanları düşündüğünde bile ağlayamayacaksın belki de ..Çünkü duyguların hep başka noktalarda başkalarının kalplerinde işler olacak.. Ama sen bunu bilerek bile mutlu olmaya çalışacaksın,çünkü seni farklı farklı noktalarda yaşatacak bir sürü yürek olacak,tükenmeyeceksin hayat kargaşasında son bir nefes verdiğinde bile...İşte bunun sana verdiği huzurla yine gülümsemeyi başaracaksın...Şiirlerin okundukça,resimlerine bakıldıkça,tattırdığın aşklar hatırlandıkça sen de güç kazanacaksın...Dokunduğun her taşa sıcaklığını verdiğin gibi elbet birileri de sana sıcaklığını verecek bir gün..Elbet bir gün sen de almanın tadına varacaksın,elbet bir gün sen de aşkı bir defacık olsun kendini mutlu etmek için yaşayacaksın...Kim bilir belki bir bebeği içinde taşıdığın an dünyadaki bütün aşkların yalan olduğunu anlayacak,saf sevginin kapılarını aralayacaksın... Söylesene küçük hanım,yorulmadın mı artık gideni seyretmekten? Yorulmadın mı artık şu pencereden karşı kıyılara bakmayı sürdürmekten? Yıldızlarla aşklarını ve aşıklarını çekiştirmekten? Hakkın yok mu senin de heyecanlarla uykuya dalıp,heyecanlarla uyanmaya?Hep tereddütler mi bekçilik yapmak zorunda gecelerine? Neden sen de yüreğinin götürdüğü yerlere doğru adım atmıyorsun? Niye? Sorumluluklar mı ağır basıyor? Üzmek istemediğin ailenin yüreğindeki ağırlığı mı dizginlerini sıkı sıkı tutuyor?Nedir yollarını kapatan? Nedir içinde seni uzaklardan çağıran? Sanki başka bir kıtada senin adını sayıklayan bir şehir var..Sanki başka başka bir hayatta oynaman gereken bir rol daha...Niçin aklın karışmış bu kadar, ya da karıştırılmış? İzin verme bu kadar yaşama! İzin verme gururuna gururunu aşklara satması için...Hep yanında olsun çünkü bir noktadan sonra aşkta terk ediyor aşıkta.. Elinde sana dost bir tek gururun kalıyor...Gözlerini kapatma baharlarda,artık farket bak ne kadar çok renk var o dallarda! Hep çiçek açtırdın artık sen de çiçek aç küçük kız!! İsyan bayrağı niyetine çiçeklerin salınsın göklerde...Umutlarının cezası bitmedi mi? Yetmedi mi bu kadar mahpus hayatı düşlerine? Serbest bırak çığlıklarını!! Kalbinin suyunu çıkarana kadar sıkmasına izin verme çığlıklarına,aç kapılarını kaçıp gitsinler artık... Bırak ciğerlerin bir yaz akşamının tatlı ılık rüzgarını çeksin artık içine...Hep fırtına yemekten bıkmadı mı ruhun? Bırak artık dolanıp durmayı okyanuslarda...Demir atma vaktin gelmedi mi cıvıl cıvıl bir limana? Bak gözlerin bile senden önce yaşlandı...Bu kadar son seyretmekten ne halleri ne dermanları kalmadı..Her başlangıçtan geriye sayıp duran dudakların artık susmamacasına konuşsun bırak..Bırak ne varsa döksünler şu kısacık yaşamda...Hiçbir şeyi saklama,bırak sana baskı yapacağına bıçaklasınlar defalarca bu katı zamanı...Düşünme artık kimseyi. Bak söylediğin an geri aldın bile işte bu son cümleni...Sen adam olmazsın küçük hanım..Sen adam olmazsın...Olmuyor öyle değil mi? Değişmiyor insanın içindekiler,bir anda çeviremiyoruz sayfaları..Yine tam gaz devam vermeye,parça parça yitip gitmeye.. Olsun be güzelim madem sen böyle mutlu olacaksın devam et bu ipte cambazlık yapmaya...Düşersen tutanın olmayacak bunu da sakın unutma!!!

Sihem TACHOULİ
18 Aralık 2004 Cumartesi...