İzEdebiyat - adnan durmaz - Ate? Çiçe?i - Bir Destan Denemesi

Ate? Çiçe?i-bir destan denemesi-1

Destan,Giri? Blm

ben a?k? oralarda eski bir gömüt kapa??nda gördüm de bir gece,ç?ld?rayazd?m.
Hasan Hüseyin,A?lasun Ay?afa??, Sf.67

KURALLARI BULUTLAR G?B? SÜREKL? DE???EN,B?NYILLARDIR AD VER?LMEM?? B?R D?N?N GÖRÜLMEM?? MÜR?D?YD? SANK?...TÜM D?NLER?N DI?ARI ATTI?I B?R SERÜVENC?...ELLER? ZAMANDI?I B?R Ç?ÇEK; GÖZLER? AK?AM ?AFAKLARI G?B? GÖÇMEND?...
“KANAYAN SELLER G?B? TÜRKÜLERDEN,A?ITLARDAN GEÇT?M” DED?..”SARPLARINDAN,UÇURUMLARINDAN, GÖK B?Ç?LM?? EK?NLER?NDEN GEÇT?M ONLARIN..?Ç?MDEN A?ITLAR,TÜRKÜLER GEÇT?; YAKARAK,KANATARAK...ACILAR SEV?NÇLERLE KARI?TI,Ç?ZG? KOYAMADIM ARALARINA...
BOZKIR TÜRKÜLER?NDE YE??L KADINLAR GÖRDÜM..SANK? B?R ÖZLEME A?LARCASINA ‘YE??L YAR?M’ ‘YE??L GEL?N’ D?YE ÇI?RILIYORLARDI HEP...”
YA?LI B?L?C?,GÜNE??N KANATTI?I UFUKTA GÖZLER?,B?NYILLARIN KIVRIMLARINDA DOLA?IR G?B? EKLED? “ÇÜNK? BOZKIRLARDA SEVG? YE??LD?R”

Gecenin bir yerinde bozk?r
Yana??r ay?n dolgun memelerine

Ey yenilgi alanlar?ndan
Y?k?lm?? kentlerden geçip gelen
Her ?eyin unufak oldu?u gecede
S???n kederine

Kel tepeler korunaks?z
Gülü?ler örselenmi?
Bak??lar pörsük
?nsan daha bir küçülür ay yükseldikçe

Çocuk ç??l?klar? nas?l da c?l?z

Sayr?lar daha bir zay?f canl?
Yürek uçurumlar?na hüzün dökülür
(ay yükseldikçe)

buralarda insanlar
evini ecelden yapm??
korku tüter bacas?
lambada alevi titrek
her kap?da tedirginlik
silah? ürkek
rüzgâr?; ya?muru korku
buralarda insanlar var
ikiyüzlü ve dönek

ya?ar s?n?rs?z ac?larda
sofras? k?tl?klarda
yorgan? karda
dostunu ele verir dar zamanlarda
(her ?ey korunaks?z
üryan görünür
ay yükseldikçe)

o zaman silah?n? sakla
temkinli tut kap?lar?n?
önce ö?ren
yürek nas?l emanet b?rak?l?r
ve nas?l can koyulur
sevdikçe

ayr?l?k oralarda
gözbebeklerine sinmi?
mücrim bir yara
ba?s?z-sonsuz bir a??tt?r
yoksulluk

babal? yetimlik
kocal? dulluk ve
bitmez bir gece
insana kulluk
uzak bir yerlerden kalkan
katar katar trenler
o toz burgaçlar?n?n geldi?i yol
kara haber getirenler...

?ahan yürekler bükülür ay yükseldikçe

ya?amak bildikleri
yal?m?n diline dü?mü? pürenler
ve ölüm ki
vakitsiz güller gibi
dolulara vurulacak
ayazlarda kavrularak
yang?nlarda savrularak
ya?amak...

muhanet dedikleri
yaz?-k??? eksilmez kar
ötesine giden dönmez
aman-iman bilmez da?lar

o körpecik teni
gonca duda??
kar???r zamana on sekizinde
yoksulluk far?t?r dal bedenini

ya?ar hançer ve a?k kavlince
bilinmez bir lânetin
zehir sar?s? rüzgâr?n?
kâh ya?mur
kâh gurbet bekler yüre?i a?z?nda
ömrünü karart?r-a?art?r saçlar?n?
oralarda beklemek
yetmez bir ömre
kendine mekân tutar adak a?açlar?n?

bütün kö?e ba?lar?na kayg? dikilir
ay yükseldikçe

ömrü ömre vurmu?lar
cana can eklemi?ler
dededen toruna ömür ulay?p
sab?r denklemi?ler
kaç bin y?l boyunca zulüm alt?nda
neyi bekledi?ini bilmeden beklemi?ler
sab?rlar ta? olmu?
ta?lar çatlam??
yürekler patlam??...

gayri birbirini bo?azlarlar
bu dinozor karanl?kta
tarla-tak?m-inek-davar bahâne
kan içip da?a ç?karlar
ama hep umut olmu?tur
vakitsiz gidenlerin gözlerindeki

oralarda beklemek yetmez bir ömre...

Adnan Durmaz,Ate? Çiçe?i-bir destan denemesi-,art yay,ank,2003