Yılan

Ara sıra içimizi acıtan bir kara yılan gibi ruhumuz sancıtıyor bizi. Kızamıyoruz ona. Sancıdığından yapıyor bunu, biliyoruz. Dayanamadığından yapıyor, biliyoruz

Ruhumuzun sancısına eşlik ediyor melodiler, zaman geçmiyor
İçimiz geçiyor, biliyoruz
Şeytan usulca -çek git – diyor, dinliyoruz
Rasyonel dünya gözümüzün içine sokuluyor, görmeden edemiyoruz

Geçmeyecek, bir hastalığı tarif eder gibi kendimizi tasvir edişimiz…
Bitmeyecek bu sancı
Binlerce kelime sıralanıp dursa da
Bir resmi geçit töreni edasında kalsak da
Değişmeyecek
İçimizdeki sesler sisler

Eğrinin doğrunun kucağında oturduğu bir dönemeçteyiz
Eğriliğimiz eğretiliğimiz

Biz
Siz
Sahi kimsiniz?
Yoksa siz de bir kimsesiz misiniz?
…