edebiyat yapmak,galiba iþsiz güçsüz insanlarýn yaptýðý iþ... yine de "iþ" iþte!..iþsizliðin iþi,can sýkýntýsý...hayat denen oyunda yer bulamama ya da býkmak bu oyundan bir bakýma....bir de hep ebe oluyorsan eðer,kurtulma çabasý!.."arayan bulur,kaçacak delik!"

iþte bu deliklerden birine sýkýþan kalem "gel,tut beni ve kurtar" derse; yapacak bir þey yok; elindedir kabzasý!..niþangahýnda þiirler,öyküler,romanlar,masallar,günceler bekler durur vurulmayý...aslýnda vurduklarýna kendi de inanmadý!..yine de yazdý sayfalar,kitaplar dolusu...kandýrmak için umutsuzlarý; umut yaratmak için...uçan halýlar,iyi-kötü prensler- prensesler,altýnda yaþanan denizler,keþfedilen gezegenler,kafdaðýndaki anka!...uçuruma düþen insaný kurtarmak için seferber oldu hepsi...baþardýlar da!...

hangimiz unuttuk sinderella'yý,pamuk prenses'i,keloðlan'ý; öküze dönmek isteyen kurbaðayý!..kurþun asker'le yaþadýk belki de ilk aþklarý!...ve yandýkça çeliklenen yüreklere sahip olacaðýmýzý...aþk böyleydi demek; bir nevi yürek kapma yarýþý!..ne yazýk ki,yine baþaramadýk!.yüreklendikçe yüreksizleþtik!..nasýl þeyse(!) aþka ve sevdaya uzanan yolda pürüzler çýktý karþýmýza;kalakaldýk!..yasaklar,günahlar,töreler duvar ördü önümüze;yüksek ve aþýlmaz!...gitgide kalýnlaþtý üstelik...dünyanýn bir yerlerinde "utanç duvarlarý" yýkýlýrken,baþka yerlerinde, baþka duvarlar örüldü penceresiz!..küpeþtelere takýlý kaldý içerden ellerimiz..oysa,insaný sevmek tanrýyý sevmekti kesinlikle...çünkü insan;tanrýnýn görünen yanýnýydý!..o varsa vardý tanrý, yoksa yok...ve herkesin tanrýsý farklýydý bana kalýrsa...algýlayabildiði kadarýyla sahip oluyordu çünkü tanrýya insan!..var olmanýn güzelðinde, kutsallýðýnda yaþýyordu üstelik tanrý denilen þeyi..gerisi ölümdü!.

ölümün soðuk yüzünü tanýdýk kibritçi kýz'la..hayatýn derinliðinde karþýladý bizi hüzün denen duygu!..yalnýzlýðýmýzla büyüttük onu ve gözyaþýmýzla besledik iklimler kuþaklar boyu...dünyanýn her yerini hurdahaþ eden tufanlarla çoðalttýk hüznümüzü ve yalnýzlýðýmýzý...hani "atý alan,üsküdar'ý geçer" düþüncesine kapýlýp görmezliðe geldik fakir-fukara,yoksul yanýmýzý...örtbas ediþli inançlar yüzünden, uzatamadýk ellerimizi birbirimize...gitgide büyüdü ve kirlendi ellerimizi sakladýðýmýz ceplerimiz ve gitgide uzadý içine girdiðimiz elbise boyu...çamur toplamaya baþladý eteklerimiz...

yapraklar havalandý
renkleri süprüldü çiçeklerin..
atlayamadýk
en ufak taþlarýn üstünden
paçamýz dolandý,yuvarlandýk...

elimizden tutup kaldýrmak isteyenler,aslýnda,sýrtýmýza basýp ezenlerdi!..
her yanýmýz acýsý...
yýrtýna yýrtýna geniþlettk içine düþtüðümüz kör çukuru...

ne güneþ ýþýklarý vurdu yüzümüze
ne de
ay aydýnlattý gecelerimizi
karanlýða gömüldük!..
dost bildiklerimiz, düþmanýmýzmýþ meðer
anlamadýk
ya da
anlamaz gibi göründük.
tevekkül oldu yasamýz!..

baþýmýz sýkýþtýðýnda yatýrlara sürdük alnýmýzý,fallara inandýk,dualara düðümledik umudumuzu,þadýrvana astýk gözümüzü;aðladýk!...ucu iþli mendiller ýslandý da ýslandý..ýslandýkça sertleþti, tuzdan ve üzerine yapýþan sümükten dolayý...yýkamak,ütülemek aklýmýza gelmedi bir türlü!..taþýdýk durduk cebimizde onu öylece, kurtlandý!..

oysa,sevgilinin adýný iþlemiþtik ucuna ipek iplerle,tel tel saçlarýmýzla..kenarýný oyalamýþtýk,ona giden yollarý düþünerek...kokumuzu sürmüþtüþ üzerindeki çiçeklere, yar koklasýn diye!..ya þimdi!..unuttuk o mendilleri ve aþký!..ekonomik aþklar aldý þimdi yerini, gerçek aþklarýn!..öldürdük tarihin kocaman aþklarýný ve biz de öldük onlarla birlikte...aþksýz kaldýk,sevgilisiz kaldýk!...oysa aþk,cennetten kurtulan ateþti ve alevlenmek için sol yanýmýzý seçmiþti. en hayati organýmýzý yani!..damarlarýmýzýn içine sýzýp,her hücremize,her organýmýza ulaþýyor,bizi ayakta tutan,diri kýlan iksir gibi vuruyordu nabzýmýzda...çok garip ama, biz de bu ateþi cehennem sanýyorduk!..gerçek cehennemin bu dünyada olduðunu söyleyenler,belki de aþk ateþinde yananlardý!..yandýkça kül olanlar,küllerini savurdukça ölümsüzleþen adlara dönenlerdi kimbilir!..þairlerdi,ediplerdi,mucitlerdi,ressamlardý,aktörler ve akristlerdi bunlar...

hangimiz unuttuk gereta garbo'yu,geri grant'ý,rita havýrt'ý,sophia loren'i,ayhan ýþýk'ý,jon vayne'i ve nicelerini...hangimiz alkýþlamadýk vangoh'u,rodin'i,pikasso'yu,,mikelanj'ý...hangimiz þükretmedik ki edison'a,koh'a,franklin'e,arþimed'e...ayþtan'a ve bay bayan küriler'e kýzmadýk mý, hatta lanet ekmedik mi brav'mýn atom bombasýný buluþundan sonra...gerçek cehennemi tanýmadýk mý nagazaki ve hiroþima ateþinde...

kaçýp kurtulmak istedikçe içine düþtüðümüz ateþten,yeni ateþlere attýk kendimizi...savaþ adýndaki zehirli çiçeði koklamaya baþladýk kutsal topraklar'da,afganistan'da,ýrak'ta,avrupa'nýn ortasýnda...terör estirdik günahsýz ruhlarý öldürerek..."allah'ýn verdiði caný allah alýr" inancýmýzý yaktýk milyonlarca can alarak...ve tanrý misillemeye giriþti sanki kullarý ile yarattýðý tsunamilerle,depremlerle,sel baskýnlarýyla yakýp yýkarak...pahalýya ödetti bize öcünü...

sonuçta her çeþit kahraman bizdik
bazen baþrol oynadýk
bazen olduk figüran

kimisi tuttu çevirdiðimiz filmlerin
kazandýk
kimisi tutmadý
kaybettik
kazandýklarýmýzla yakaladýk ýþýðý
güneþ daha bir parlak doðdu sabahlarý
ve
hüzünle battý akþamlarý..
bizi terketmek istemiyor gibi geldi çünkü bize..
onun doðuþunu beklerken, umuda dair düþünceler ürettik kendimizce...
yýldýzlarý saydýk,kayanýnda tuttuk dileklerimizi..
düþlere yatýrdýk hayallerimizi..
yaþamanýn güzelliðini resimledik gece denen kara duvara, renkli kalemlerle,silindi..
aþkýn gamzeli yüzünü çizdik..
tutkusunda filizledik sabrý,sevgiyi ve özlemi...
ne hal gelirse gelsin baþýmýza,vazgeçemedik hayat denen kokulu çiçekten..
iþte o çiçeðin sararan yapraklarýyla,solan renkleriyle birlikte tükettik ömürleri farkýna varmadan...
azrail kapýya geldiðinde bile,doðacak güneþi arýyordu yine gözlerimiz; ne mümkün!..
o yolunaydý,biz yolumuza!...
ne mümkündü,tutmayan filmleri tutulur duruma getirmek!..

iþte bu yüzden
kurtlar vadisi'nin aktörlerini,akristlerini hiç sevemedim ben...