Anlaþýlýyordu ki kendi de aslýnda bir açmazýn içindeydi. Cesaretini toplayýp da konuþmaya önce kendisi baþlamýþ olsa da ve aklýndaki süregelen "terk planý" ný, nezaket balçýðý haline gelmiþ hýzla büyüyen kurumsal þirketlerdeki eðitimli, saldýrgan giriþimciler gibi uygulamaya çoktan geçirmiþ olsa da, sanki ara ara bir zamanlar ki eski kendisinin kýrýntýlarýyla karþý karþýya geliyormuþ da, anlýk kaçýþlý münzaralara düþmekten ve bu düþüþlerin, gözlerinde ifade bulmasýndan kendini bir türlü alamýyordu. Buraya gelip de benimle karþý karþýya gelmeden önce, yalnýzken düþündüðünde almýþ olduðu planlý kararýn gücüyle yine de azimli bir sancak nöbetçisi gibi sapasaðlam duruyor ve kentlerin en kalabalýk caddelerinde ara ara fark edilebilen, gözleri fýrýl fýrýl oynayan hýzlý kurnazlar gibi kendini sürekli savunmada tutuyordu. Çünkü yalnýz baþýnayken alýnan bazý kararlar, cesaret ve ürkekliði bir arada getirebiliyordu böyle. Bunu, onun eski "sen"ine hayran olduðum gözlerinden dahi anlayabiliyordum. Gücünün altýnda kalmýþ kýrýlgan çaresizliðini, duruþunun ardýndaki sokulgan þefkati ve gözlerinin derininde yitmeye yüz tutmuþ ama bozulmamýþ geliþini hala görebiliyordum. Bahçelerden geliþini, geliþindeki gülleri, güllerdeki sesini, sesindeki bahçeyi...

Ýþte bütün bunlarý ve aklýmdan hala geçmekte olan yýðýnla istekli seyelanlarý baðýra baðýra ona anlatmayý, önümde ve etrafýmda ne varsa oraya buraya savurmayý, savururken birden durup, içinde büyüyen ve büyüdükçe küflü yýðýnlara dönüþen benlerinin kurguladýðý tezgahlarý ona bir bir anlatmayý da düþünebilirdim. Savaþtan çýkmýþ viran bir askeri karargahýn içtima alanýnýn ortasýnda rahat duruþta býrakýp da onu, kulaklarý delercesine sesler çýkaran, savaþtan ve zamandan paslanmýþ cýzýrtýlý direk diyafonlarýyla bütün bu düþündüklerimi anons ettiðimi ve ona da tekrarlattýðýmý düþünüyordum. Þu ana kadar sergilediði baþarýlý oyunundaki rollerini, ellerini, durmadan kasýlýp gevþeyen kol ve yüz kaslarýný, yani bu harekatýný, gözlerime ve düþlerime indirmiþ olduðu bu muhtýrayý yazmalýydým belki de... Evet bu iyi bir fikir; mesela bir mektup olabilir veya uzunca düþülmüþ bir mesaj da olabilirdi. Ya da bir gazetede, tabi ya, bir gazetede küçük bir köþede yazabilirdim veya destansý kelimelerin rüzgarlý oynayýþlarýyla þehrin bitmek bilmeyen duvarlarýna da yazabilirdim aklýmdan geçenleri, þehrin bütün duvarlarýna. Ama pek de iyi yazamam ki ben,
ancak okuyabilirim. Bir þarký olarak sözgelimi; kalabalýklarýn saplantýlý bir biçimde usanmazcasýna kutladýðý bir yýlbaþý akþamýnda ona hediye gönderilmiþ küçük, cicili bir müzik kutusunda cansýz bir þekilde výzýldayan bir þarký da olabilirdi söyleyeceklerim, detone detone..!

Saatler önce yanýma, daha doðrusu karþýma geldiðinden bu yana dinliyordum onu. Durmadan açýlýp kapanan mengene aðýz boþluklarýnda sýkýþmýþ, sakýzlaþmýþ bir düþ gibi izliyordum onu. Konuþuyor, konuþuyordu. O konuþtukça ben daha da dinliyor, o daha da konuþuyordu. Ben bütün bunlarý aklýmda gezinen, akan, yükselen, düþen, fýþkýran bütün bu andüþleri ona nasýl anlatacaðýmý düþünürken, sað elinin bileðine doðru uzanmýþ kollarý geniþçe oyulmuþ ince siyah hýrkasýnýn altýnda, tropik bir ada sahili gibi bembeyaz duran teninin üzerindeki saatten iki saati aþkýn bir süredir konuþtuðunu fark ettim. Annesinin hediyesiydi saat; "Yavrusuna zamaný hediye eden anne" dedim içimden. Ben bunu derken; hizalý törenine beni daha da çekercesine birden tuttu elimden. Yalancý el ile gözcü el ! Gözlerini kýsarak ve yüzünü yaklaþtýrarak..,

--- Bulut ! Neden sen hiç konuþmuyorsun ? Geldiðimden beri konuþuyorum. Sen hiç konuþmadýn.... ?
--- Dinliyorum.
--- Hep dinliyorsun zaten... Hep ! Bir þeyler söylemeyecek misin ?
--- Dinliyorum.

Ýkinci "dinliyorum" dediðim anda bir anda konuþmamý sürdürüp, biraz evvel içimde nükseden ve gittikçe büyüyen büyük rüzgarýn hiddetiyle, konuþabilecek her þeyimi oraya kusmak, herþeyin ama herþeyden önce kendisinin deðiþtiðini ve bu deðiþimin ne kadar rezilce, vahþice ve düþüncesizce olduðunu ve kendisinin bunu engellemeyi býrak, kendi inþa etmiþ olduðu bu saçmalýklar yýðýnýnýn içinde huzur ve memnuniyetle duygularýna yön vermeye yeltenecek kadar cüretkar davrandýðýný, birtakým basmakalýp, kliþeleþmiþ, sokak kenarlarýnda kullanýlmaktan pörsümüþ kararlara kendini nasýl da dogmaca yasladýðýný, ellerinin, kollarýnýn, ayaklarýnýn, saç ve omuzlarýnýn, kulaklarýnýn, eski düþgözlerinin ve hatta neredeyse tüm varlýðýnýn nasýl da bilmem kaçýncý elden yalanlara karýþtýðýný çýðlýk kýyamet anlatmak geçti aklýmdan. Ya da "Ýçimden ona uzanan dingin hanýmeli bahçeleri arasýndan çýkmýþ da oralardan çok daha narin olan varlýðýna el uzatýrken ki düþümsü, hüzünlü ve sevecen sesimle bütün suçlarý ve cezalarý kendimde toplayýp, karara doðru uygun adým giden, týkýr týkýr iþleyen planýnýn ve komutaný olduðu bedeninin önünde, topladýðým suç ve cezalarda kendimi yoðurup, senin yerine de sorgulaya sorgulaya varlýðýmý senin bile aklýndan geçiremeyeceðin açmazlara sürükleyip, hazýr bekletilmiþ, eskitilmiþ, biçimli ve çoðalan kozlarý ellerine yýðýp da arenada telef edilmiþ bir boða gibi yerlere serip, sonrasýnda alkýþ tutacaðýný düþünmemin hüznüyle, güneþin sertleþtirdiði büyük bir daraðacýna sürükleye sürükleye götürüp asabilirdim kendimi, ya da son anda seni !" dediðimi düþünüyordum. Oysa susuyordum hala.

Önümde duran kül tablasýný onun önüne doðru elimle iterken, yýllardýr orada oturduðumu hissettim. Orada tanýþmýþ, orada yaþamýþ, yatmýþ, kalkmýþ, üþümüþ, ýsýnmýþ, orada beklemiþ, orada saklanmýþ gibi. Orada, yanýnda... O hala konuþuyordu. Sanýrým nutkunun sonuna yaklaþýyor, konuþmasýnýn sonuç bölümüne giriyordu. Bir sigara yaktý. Yeni atanmýþ bir ilkokul öðretmeni gibi acemi bir þefkat belirmiþti yüzünde.

--- Bak Bulut ! Anlatmak istediðimi aslýnda sen de çok iyi biliyorsun. Bunlarý daha önce de birçok defa konuþtuk, tabi konuþmak denirse. Ýliþkimizi gözden geçirmemiz gerekiyor. Seninle en baþtan beri bu sýkýntýyý çekiyorum. Ne zaman konuþmaya baþlasak, bizim hakkýmýzda bir þeylerden söz açýlsa sonu hep kötüye gidiyor ve sen hep susuyorsun. Rahatsýz olduðum þeylerden ve isteklerimden söz etmeyeceðim artýk rahat olabilirsin. Artýk rahatsýz da olmayacaðým hem ben ! ve inanýyorum kisen de öyle olacaksýn. Yürümüyor bunu sen de biliyorsun, ben artýk yürütemeyeceðim. Bulut ! Üzücü biliyorum, ben üzülmüyor muyum sanýyorsun. Ama emin ol böylesi ikimiz için de daha iyi olacak. Yapamýyorum, bunun nedenlerini de defalarca sana açýkladým ve hala da anlatmaya devam ediyorum. Bak sen çok iyisin, gerçekten söylüyorum, aslýnda ciddi anlamda kötü bir þey de yaþamadýk seninle. Ama olmuyor beni anlamaya çalýþ lütfen, bu gözyaþlarý senin için Bulut ! Sadece sen deðil, emin ol þu an zaten hiçbir iliþkiye de hazýr hissetmiyorum kendimi, yorgunum, çok yorgunum anlýyor musun beni ? O görüþtüðün insanlarla, arkadaþlarýnla da görüþebilirsin artýk. O çocukluk arkadaþýn vardý, ha bir de okuldan, biri de alt komþun Gök... Onlarý sevmiyorum, onlar sana zararlý, onlarla görüþmeni istemiyorum dememe raðmen hiç dinlemedin ki beni, kendi tercihlerini oynadýn hep. Bana biraz olsun kulak vermek bir yana dursun bana ve özel günlerimize dahi çok az zaman ayýrýyordun. Kapanýyordun evine, yanýna geliyordum ama gömüldüðün kitaplarý bana da anlatman da beni deli ediyordu. Ya tamam yaþantýnýn yarýsýndan fazlasý benimleydi kabul ! Haklýsýn bu bir bahane olamazama telefonlarýma geç cefvap veriyor, mesajlarýmý da karþýlýksýz býrakýyordun. Ya bak sanýrým benim biraz yalnýzlýða ihtiyacým var, duygularým altüst olmuþ durumda. Sana karþý olan hislerim zayýfladý anlýyor musun ? Ýçimde heyecan kalmadý, istek de kalmadý. Çünkü sýkýldým Bulut ! Çok sýkýldým. Suçlu ya da suçsuz aramýyorum. Sadece bir nokta koymak istiyorum. Lütfen beni anla, bak yine görüþürüz, konuþuruz. Seni kaybetmek istemem hiç bir zaman. Beraberken nasýl güzel yaþadýysak bitiþin de ayný þekilde güzel olmasýný istiyorum ben. Ne bileyim, bir gün karþýlaþtýðýmýzda birbirimize yüz çevirmeler yaþansýn istemiyorum mesela. Dost kalalým ! Benim bir sýkýntým olduðunda yine seninle konuþabileyim, tabi ayný þekilde sen de ! Hem "duygularý sönmüþ bir iliþki yýkýma mahkumdur bunu sen söylemiþtin, hatýrlýyor musun ?
Evet söyleyeceklerim bunlar Bulut ! Þu andan itibaren geçmiþte paylaþtýðýmýz, konuþtuðumuz þeyleri, verdiðimiz sözleri ve yaþadýðýmýz bütün anlarý ve anýlarý kendi güzelliklerinde býrakýyorum. Eðer sen de buna hazýrsan ki hazýr olmak durumundayýz ikimiz de.., Bitsin ! diyorum. Eðer bunu diyen sadece ben olacaksam dahi Bitsin! Bulut. Birazdan buradan kalkýp vedalaþtýktan sonra ne senin içinde ne de bende küçük de olsa bir kýrgýnlýk, bir kýzgýnlýk ya da bir þüphe olsun istemiyorum. Tamam mý ? Olmayacak deðil mi caným ? Ne diyorsun, olmayacak deðil mi ?

Bitmiþti konuþmasý. Hiç tutmadýðým haldeki ellerine ruhumun aþina olduðu, tanýdýðým, tuttuðum, tattýðým elleri geri dönüyordu sanki tekrar. Tazeleniyordu sanki onun herþeyi. Rahatlýyordu, hatta rahatlamýþtý ve bitmiþ anýn, sindirilmiþ bir duygunun cevabýný bekliyordu benden. Bense þaþkýnlýkla, gözlerimle temiz tertemiz cümleler okuyordum ellerinde. Eskiden gözlerimdeki uçan yelkenlileri fark eden gözleri bile geri dönmüþtü gözlerine. Ayaklarý da, hep yanýmý isteyen ayaklarý da... Kulaklarý da dönmüþtü geriye, fýsýltýlý þarkýlarýma tutkun kulaklarý, þu an benden cevap bekleyen kulaklarý... Ben bir þarkýya akmaya baþlamýþtým sanki. Nihayet dudaklarý da.., denizin dingin derinliklerini, sular ve zamanlar boyunca öpen yumuþacýk þakayýklar gibi, dudaklarýna geri dönmüþtü dudaklarý..Saçlarý, burnu, kaþlarý ve o muhteþem duruþu, duruþuna geri dönmüþtü. Ýla nihayet ifadesi de yýllardýr karþýsýnda beklediðim o gökiçi ifadesi de ifadesine geri dönmüþtü. Her þey geri dönüyordu hýzla, eski haline kavuþuyordu, o sanki eski benine gidiyordu. Sevdiðim kendisine akýyordu sanki kendisi. Biraz evvel ki yonta yonta þekillendirmeye çalýþtýðý ve þehrin uzak yakalarýnda konuþlanan demir hurdalýklarýndaki birbirine sýkýþtýrýlmýþ paslý ve parlak, iðrenç gürültüler çýkaran demir yýðýný ifadesinin yerine yine geri gelmiþti, o sade, ýþýl ýþýl, dingin, çekici ve aþýk ifade ! Ýlk defa bu kadar yaban, ilk defa bu kadar uzak gördüðüm kendisine yine uysal ve yakýn kendisi dönmüþtü. Oysa hala susuyordum. Cevap bekleyen bakýþlarý yüzüme çivilenmiþti. Ýþte o anda bir þeyin eksildiðini, uçup gittiðini ya da hiç geri gelmemiþ ve gelmeyecek olduðunu gördüm. Bir tek þey. Bende unutmuþtu onu ve asla hatýrlamayacaktý. Bende unutulan ve ondan mahrum yaþayacaðý bir tek þey ! Cevap bekleyen suratýna eðildim ve kulaðýna yaklaþtým. Kulaðýnýn iç salyangozuna yolladýðým davetkar fýsýltýlar, geçmiþe karýþan çocuk bahçesi rüzgarlarý gibi akýyordu aklýmda. Cýlýz bir kovayý dipsiz bir kuyuya indirircesine, bütün suskunluklarýmý da içine üfleyerek cevapladým.
--- Anlam !

--- Ne ?