Çakýl taþlarýný toplarken sahil kýyýsýndan dizlerim parçalanmasýn diye kalkan olduðun günlerimin iç çekiþleri vurdu þimdilerde beni. Dizlerim deðil de yüreðim parçalanýyor anne. Nerde þefkatli kollarýn? Üþüyorum sarýl bana, yorgan olsun yüzün yüzüme.

Göz yaþlarým akýyor en yalnýz gecelerimde. Hep derdin ya dikkat et diye anlayamamýþým aslýnda söylediklerini. Duyduklarýmýn izi yok belleðimde. Hafýzam beyin göçü senden yana.

Yalnýzým anne, hiç olmadýðým kadar, hiç istemediðim kadar yalnýzým. Efkarlýða müebbet yemiþ gibiyim. Vurulmuþ gibiyim. Kanadý kýrýk kuþ gibiyim. Boðuluyorum yokluðunda, bu þehir felç ediyor beni. Ýçindekiler yakýyor insanlýðýmý.

Verdiklerim aldýklarýmdan kat bi kat fazla. Her gün artçýlar artýyor. Türkümün depremleri sardý beni. Baðlandým bu þehre. Ellerim bende deðil, namussuzluðun belasýnda. Ninnini özledim anne. Masallarýný özledim, bana anlatýrken kendin uyuyakaldýðýn sarýlýþ günlerimi özledim.

Nerdesin anne? Ben her geçen gün ölüyorum. Senin haberin olmadan vurgunlardayým. Anlat desen anlatamam derdimi. Koy desen baþýný omzuma koyamam. Aðlayamam yanýnda, kýyamam sana. Ama bana kýydýlar anne.

Dün acý diye haykýrýþlarýma bugün gülüp geçiyorum. Yarýným bugünden de umutsuz. Ben herkesten mutsuz. Yüküm aðýr, derdim büyük. Her þeyden öte kansýzmýþ insanlar. Ben ne zaman büyürüm? Muallaktayým, halim bedbahtlýk, suçumu yarýn kucaklayamaz. Ben yaþayamam..

Þimdi duysan bunlarý ‘aþýk mý olmuþ kýzým’ dersin. Aþk deðil de anne daha baþka bir þey bu. Yakýyor içimi. Kavrukluðumla yaþamak istemiyorum. Sevgini özledim. Öðütlerini özledim. Yarým kaldým, burada kaldýðým müddet içerisinde. Üzülme bana sakýn, hak etmedim seni. Hak’a teslim ettim günah defterimi. O kabul eder ancak beni.
17 Þubat 2006
Marmaris