Düştüm işte en nihayetinde
Düştü evet yıldızlar kimi zaman
Ve hatta krallar tahttan
Acıtmaz sanmıştım halbu ki
Sinirlerim iletirmiş, acı
Dilimde bir yalan yanlış mırıltı
Ne olacak diye sordum
Korkulu çocuklarınkinden farksız
Merakım da sönmeye mahkumdur
Buraları oldukça katı, hayat
Sandığımdan daha sertmiş
Ne bilsinler ki nasıldır
Kalmamışlar hiç kör kuyularda
Akrepler eşlikçileri iken
Hissetmemişler kürdan artığı gibi
Peki ben, bunca çabaya rağmen
Neden, neden, neden
Nasıl olur da batarım bunca
Hayallerle bütünleşmişken
Doğru yol yok ve hatta
Yolların tümü kapalı
Burdayım, buraları çok sakıncalı
Yüksek köprüleri, kalabalık trafiği
Umarsız insanları, yok olmuş ruhları
Düştüm ben nihayetimmiş düşmek
Asılı kalmak beyaz bulutlara
Sürmezmiş sonuna kadar