beni hatırlamazsın
geldiğimizde göz göze
durup ta vitrin önünde
çocuklar gibi diretircesine
istedim ki aklım yerinden çıksa
ve bölünse tüm benliğim habbelerce
yarılan göğsüm içindeki kırmızı nar
evet türerdi bu hislerden destanlar
ve gece dönebilirdi güne
ay güneşe, su şerbete
yolunda geçsem de dağlar içinden
ardım sıra dolansa da yalanlar
beni hatırlamazsın diye
boşvermek lazım gelir teşebbüslere
durup ta dış kapısında aşkın
korkak tavırlar eşliğinde
savrulmalı nice küfürler
benlik ve sensizlik
nasıl bir araya gelirse yerle gök
ve nasıl dilimden düşerse söylencen
işte imkanın sınırları ve işte
silinme ihtimali gözlerinin zihnimden
beni hatırlamazsın
çünkü eksik kalır kelam
yetersizdir her türlü dil sistemi
ne de şairlerin binbir dizeleri
adım sığmaz hiç bir manaya
ben güzellere uzaktan bakan
istediğim için görmesin kimseleri
vermek zamanı şimdi gözlerimi
emanet öykülerde ama kahramanlara
duymaktansa başka sesleri
tıkarım kulaklarımı bal mumuyla
beklerim uzak diyarlarda ellerin çözsün
salasın bu minik, kanatlı, sevecen yaratığı
beni hatırlamazsın
ben seni gördüğümden bu yana
hatırlayamaz oldum kendimi
evet kayboldum uğrunda
haritam bir tek gözlerin
yeşil tarlalarda durmadan gezer
beklerim seni hatırlamasan da beni