Bana çoðu zaman soruyorlar ‘Þiir nasýl yazýlýr?’ ya da ‘Þiir yazmanýn bir yöntemi var mý? diye. Kuþkusuz her iþin nasýl bir yolu yöntemi varsa, þiir yazmanýn da bir yolu yöntemi var.

Þiir yazmanýn, daha doðrusu yazmanýn öncelikli koþulu; okumak, yazýlan her türlü örneði tanýmaya ve anlamaya çalýþmaktýr.
Bir bakýma arýnýn bal yapabilmek için her çiçeðe konmasý ve her çiçekten bir þey almasý gibi de düþünebiliriz

Yazmanýn ikinci koþulu görmek, görebilmektir.

Görmek, bakmaya eylemi sonucu ortaya çýkan bir durumdur.
Ancak her bakma eylemi görme ile sonuçlanmaz.
Bazý insanlar sadece bakarlar. Ama hiçbir zaman göremezler, görenlere ise hayranlýkla bakar; bazen de kendi kendilerine göremedikleri için hayýflanýr, kýzarlar.

Görebilmek için yaþama ve yaþananlara duyarlý olmak, yaþamý ve insaný tanýmak ya da en azýndan tanýmaya çalýþmak gerekir.
Kuþkusuz, görmenin en büyük yardýmcýsý okumak, araþtýrmaktýr. Çünkü her insanýn sýnýrý, kendi bilgisidir

Yazmanýn üçüncü koþulu yazmak, býkmadan usanmadan yazmak; yazmanýn ekmek gibi, su gibi bir gereksinim olduðuna inanmaktýr.
Yani yazma isteðini tüm benliðimizde hissetmektir.

Yazmanýn dördüncü koþulu ise bir parça yazma yeteneðine sahip olmaktýr.
Peki, ya bu yetenek bizde yoksa?

Yazma yeteneðinizin olup olmadýðý konusunda hiç kuþkunuz olmasýn, çünkü yazma yeteneði her insanda iyi veya kötü vardýr. Ancak, bu yeteneðin kimi insanlarda diðerlerine göre bir parça fazla olduðunu söylemek yanlýþ olmaz.

Peki, ya bizde bu yetenek diðer insanlardan azsa?
Olabilir, ancak yeteneðe gelinceye kadar üç koþuldan söz ettik.
Hele bu üç koþulu yerine getirelim, gerisi kolay.