Siz trafik canavarýný gördünüz mü? Belki görmemiþsinizdir; ama ben gördüm. Hem de çok yakýndan gördüm. Canýmdan caný, biricik kardeþimi aldý. Yolun kenarýnda durmaktan baþka bir suçu olmayan, dünya tatlýsý, büyük küçük herkesin sevgilisi olan bir insaný aldý. Ýnanmak mümkün deðil; ama gerçek. Geride gözü yaþlý ailesi, sevenleri ve güzel anýlarý kaldý.

O trafik canavarý þimdi nerede? Elini kolunu sallayarak sokaklarda geziyor. Sadece o mu; hayýr, daha binlercesi sokaklarda… Daha bir o kadarý da hazýr, canýmýzý almak için bekliyor.

Peki, nerede adalet, nerede yasalar, yasalarý yapanlar. Þu an üzerinden dokuz ay geçti hala ses seda yok. Bugün git, yarýn gel. Olmadý haftaya gel, yok yok üç ay sonra gel. Þu evraðý da getir, bu belgeleri tamamla…

Yeter! Her gün biraz daha acýmýz büyüyor. Her gün biraz daha yaramýz derinleþiyor. Dur desin artýk birileri bu trajediye, bu komediye…

Adýný, trafik canavarý koymuþlar. Sonra da karþýsýna geçip yalvarýyorlar: ‘Aman trafik canavarý olma, aman insanlarýn canýný yakma…’

Olmaz kardeþim olmaz. Bu kadar acizlik olmaz. Canavar varsa ve o canavar her gün, her saat bizim vatandaþýmýzýn canýna, malýna kastediyorsa bize rahat döþek haramdýr. O canavarý yok etmek, bizim öncelikli görevimizdir.

Eðer bir canavar varsa, ki var, bu; bazýlarýnýn trafik canavarý dedikleri canavar deðil, her gün onlarca insanýmýzýn katledilmesine seyirci kalan, gerekli tedbirleri almayan canavarlardýr.
Unutulmamalýdýr ki sorun varsa çözüm de vardýr. Çözümsüz demek; acizliktir, zavallýlýktýr.