Demokrasimiz…
Þu on yýlda bir rayýndan çýkan demokrasimiz...
Diðer uluslarýn demokrasilerine pek benzemeyen demokrasimiz...
Demokrasi literatürlerinde yer almayan demokrasimiz…

Suçlu demokrasi (!)…
Bize bir beden büyük gelen demokrasi (!)…
Milletimizin anlamadýðý demokrasi(!)…

Gerçekte durum böyle mi?
Sanmam.

Neden derseniz, demokrasi her þeyden önce bir kavramdýr ve bu kavramýn içi boþtur.
Bu kavramýn ya da sembolün içini bireyler ve toplumlar doldurur.
Boþ bir kavramýn içini ne ile doldurursanýz, o onu ifade eder.
O kavramdan daha farklý, daha büyük þeyler beklemek kavrama haksýzlýk olur. Hele hele sihirli bir güç… Asla.

Sadece demokrasi için deðil, tüm sözcükler için geçerli bir kural bu.
Sorun demokraside deðil. Sorun bizde. Ya da bizi yönetenlerin demokrasiden ne anladýklarýnda.

Baksanýza diðer uluslarýn demokrasilerinde hiç problem yok.
Onlarýn demokrasileri nedense rayýndan pek, hatta hiç çýkmýyor.

Þu unutulmamamalýdýr, demokrasi sadece bir yönetim þeklidir ve belirli kurallar içinde çalýþýr. Eðer demokrasinizin kurallarý yoksa ya da o kurallarýn niteliði toplumsallýktan çýkýp bireyselliðe, hatta kiþiselliðe dönüþtüyse demokrasinin yapabileceði pek bir þey kalmamýþtýr.

Bu noktada hiç kimsenin demokrasiye kýzmaya, onu suçlu göstermeye hakký yoktur.