Sayarak tepsiye diziyordu. '' Kýrk altý,kýrk yedi.'' Dýþtan içe doðru. ''Elli sekiz,elli dokuz.'' Ýrileri ortaya. Kenarlara birkaç yarým limon. Emeðin, özenin, birlikteliðin, beklentinin , sevginin simgesiydi þu midye dolmalar.
Plastik çöp kutusunu kapý aðzýndaki açýlýr kapanýr iskemlenin yanýna koydu. Mutfaktan tepsiyi, naylon torbalarý , býçaðý getirirken, 'Yaz bitmese,' diyesi geldi. Karnýný sývazladý, 'Hayýr, bir an önce kýþ gelse.' Kocasýný uðurlarken gebe kaldýðýný neredeyse
aðzýndan kaçýracaktý.
Gidiþini pencereden izledi: Sol eli baþýndaki tepside. Öbür elinde iskemle. Yelken bezli arkalýksýz iskemleye baðlý pembe kovacýk. Adýnýn ilk hecesini iþlediði cepli önlük belinde. Kocaman cepte mavi mavi tam ortada. Kendi adýný da ekleyiverse ya. 'Her þeyi uyumlu,' diye düþündü. 'Sola bükük gövdesi. Adým atýþý. Anlayamadýðým tek þey o pantolon askýsý. Ýnce yapýlý!.. Varsýn taksýn. Yakýþýyor. Ne iyi ettim de bununla evlendim.' Sokaktan geçenlere bakýndý. Coþkusunu onlarla paylaþacak gibiydi.
Elinde boþ tepsi, 'Ýkindiye kalmaz döner,' diye düþündü. 'Þimdi sýra dolmalarda. Tencereden çýkarýlacak , dizilecek. Soðumayý - onu - bekleyecek. Yarýnkileri de hazýrlamalý. Geceye sarkmasýn da baþ baþa oturalým.'
'Kýyý týklým týklýmdýr,' diye düþündü. 'Her an gelebilir. Gelsin. Her þey hazýr.' Midye kabuklarýný fýrçalayarak temizlerken gülümsüyordu. 'Çok þaþýracak. Sevinçten uçacak.' Onu öyle görünce kývanç duyacaktý. Kabuklarýn birbirinden ayrýlmamasýna özen göstererek býçakla açýp içlerini yýkarken arada bir ýslak elleriyle, "Anlayana dek gizleyeceðim,'' deyip karnýný okþuyordu. 'Ya da beklenmedik bir anda söyleyeceðim. Coþsun... Benimle, kendisiyle, þimdiden yavrumuzla övünsün.'
'' Midye dolma,'' diye vurgulayarak yanýtladýktan sonra o da gezgine Ýngilizce'sini sordu. Almanca'sýný, Fransýzca'sýný öðrenmek istediðini gülümseyerek anlattý. 'Sanýrým hepsini bildi,' diye düþündü. Ýtalyanca’sýný sorsa mýydý? Ýspanyolca’sýný bilebilir miydi ? 'Her dilden yazdýrmalý. Upuzun kaðýda. Yunanca, Çince. Bizimki bayýlýr. Bellemeye kalkýþýr. Cin gibidir , beller de.' Arkalardakilerden biri el sallýyordu. O da elini, 'Geliyorum,' der gibi havalandýrdý. Tepsi çoktan yarýlanmýþtý.
'Severek satýyorum,' diye düþündü. Evlenir evlenmez bu iþi karýsý önermiþti. 'Giriþken,tutumlu kadýn.' Gönlü bu yöreden birindeydi. Çok isteklenmiþti. 'Olsun. Bu da güzel. Bunu da sevdim. Açýksözlü , içten. Beni de seviyor.' Terlemiþti. Eli baþýna gitti. 'Þapka ! Niye uyarmadý ! Nasýl unutur !' Geçenlerde de limonlar için geri dönmek zorunda kalmýþtý.
" Açma, burada yemeyeceðim. Konuklarým var. Tadýmlýk. Ver iþte, bilmem ki... Poþeti doldur. Ýrilerinden. Ýki de limon koy." Aðzýný düðümledikten sonra hava almasý için naylon torbayý býçakla deldi.
Karný belli belirsiz þiþkinleþmeye baþlamýþtý. Elinde tahta kaþýk, "Gözü midyeden baþka bir þey görmüyor," diye mýrýldandý. Soðanlar pembeleþtikçe sanki kaygýlarý azalýyordu.
Doðuma aylar vardý. Yine de dolmalar ; buna koþut tepsi sayýsý günden güne artýyordu. Birikimler bebek içindi. Bocalamamalýydýlar.
Fýstýklar kavrulmuþtu. 'Gecikti ?! Demek bitiremedi ! Oysa satýþ artabilir. Onu yönlendirmeli.' Kuþüzümlerini, naneyi, karabiberi, tuzu kattý. 'Neredeyse akþam olacak!' O hafta hep böyle geçti. Yazýn son günleri yaklaþýyordu.
Midye kabuklarýný içle doldurduktan sonra açýlmasýn diye iplikle baðladý. 'Dönemedi. Dün bu denli gecikmemiþti. Hani daha girgin olacaktý! Ne tasasýz adam ! Bütün özelliklerini saydýlar da bunu söylemediler. Yýlbaþýna dek paralanmalýyýz. Daha da... Daha da... Öðrenince coþmalý. Para gölge düþürmesin. Sandýðýndan fazlasýný biriktirdim. Etkilenmeyecek.'
Günler kýsalýyordu. Ocaðý yaktý. 'Sürpriz , çocuk adý olur mu? Diyelim oldu. Kýza mý, oðlana mý yaraþýr?' Ateþi iyice açtý. 'En güzel yeni yýl armaðaný. Sana... Ama haydi bey gel artýk ! Boþu býrakýp þunu al...'
Geçen pazartesi ucuzlatmýþtý. Karýsýndan gizlediði için üzülüyordu. Ýçten davranmalýydý. 'Belki de anladý, söylemiyor. Gözü tok kadýn. Ne gün , ne verirsem onu alýyor. Çabasý bebek için. Bilmediðimi sanýyor. Þaþýrtacak. Öyle olsun. Duyunca sarýlýp coþmalýyým.'
Kumsal boþalýyordu. Bunu karýsýna söylemiþti. Okullarýn açýlmasýyla daha da boþaldý. Yine de günde iki tepsi satabiliyordu. 'Üç gün önce beþ tane alan, bugün on beþ tane alýyor. Bu böyle sürmez. Artýk söylemeliyim, bir tepsilik yapsýn. Ya da midye alma iþini ben üstlensem? Demeye dilim varacak mý! Kýrýlýr...' Güneþlenen biri doðrulup el salladý. Tepsiyi baþýna koyar koymaz ona gitti.
Pirinçleri yýkarken dayanýlmaz bir istekle kocasýnýn dönüþünü bekliyordu. 'Onu dinledim, bir tepsi yaptým. Yine mi bitmedi !'

Bugün daha geç döndü. Yarýn daha da geç dönecekti. Hiç bu denli gecikmemiþti. Artan dolmalarý yiyip döndü. Karýsý önemliydi. Üzülmemeliydi. Özellikle þu günlerde. Ancak günden güne daha çok yemesi gerekeceðini biliyordu. Yemesine yerdi de ya bir gören olursa!
'Çuval bitmeye yüz tuttu. Artýk son. Diyeceðim. Ya bugün, ya yarýn. Kazandýklarýmýz üçümüze de yeter. Dahasý ; ayrýldýðým iþe dönerim. Baþkasýný almadýysa? Birdenbire ayrýlmama kýzmýþtý ama ? Belli olmaz.' Ev görünmüþtü.
Bulutlar kumsalý daha da boþalttý.
Arada bir görünen güneþin deðeri þimdi çok iyi biliniyordu. Sözleþmiþçesine herkes ayný anda denize giriyor, ayný anda çýkýyordu. Üstelik midye dolma satýn almayaný yoktu. Ayný kiþiler. Her gün, her gün. Artan sayýlarda. Sanki onu hoþnut etmek istercesine... Eðer öyleyse, bu da inciticiydi. O iþi býrakmasa mýydý? Sürekliydi. Çocukluðundan bu yana orada çalýþmýþtý. Seviliyordu. 'Oysa haným... Düðünden birkaç hafta sonra. Bir gün birdenbire, ivecence. Üsteledi de üsteledi. Yazýklanmýyorum. Günün birinde yazýklanýrsam bile bu, sevgiye deðer.'
Dolmalarý yemekten kurtulamayacak mýydý? Tok karnýna akþam yemeðine oturmak. Güzel bir kahvaltý, öðle yemeðinden sonra. Özenle hazýrlanan masalar. 'Senin için yaptým. Yesene... Beðenmedin mi yoksa?! Gücenirim.'
Karýsýnýn kulaðýna gitmesinden çekiniyor , tanýdýklarýna da veremiyordu. Atsa?.. Kýyýlabilir mi! Midyelere deðil; onu yapan ellere, emeðe, beklentilere, çocuksu þaþýrtmacalara... Neyse ki pirinç çuvalýnýn dibine gelinmiþti. Her þey kendiliðinden sonlanacaktý. Tam denk geldi. Çok güzel. Duymuþtu : Üzüntü , gerginlik bebeðe de yansýr, dokunurmuþ.
Mutfaktaydý. Yazýn - yaþamýnýn - bir bölümünü orada geçirmiþti. Yedi tepsilik günler unutulmuþtu. Geçmiþe özlem duymuyordu. Parlak görünmeleri için midye kabuklarýna zeytinyaðý sürdü. Tepsi dolunca içeriye seslendi. "Hazýr!" Kapý aðzýnda ekledi, “Ýyi ki seni dinleyip de býrakmadým. Her gün bir tepsi gidiyor. Puslu günler geçti.” Kocasýnýn omzunu okþadý. "Sen de þiþmanlýyorsun." Gülümsedi, "Gün be gün, benim gibi." Kapýyý kapatýrken yüzü asýktý. 'Anlamadý. Sürpriz yaklaþtý bey!.. Böyle bir ad duymadým ama kulaðým alýþtý, hoþuma gidiyor. Dayanamayacaðým artýk, ona söylesem mi?'

'Bugün son,' diye düþündü . Bu kaçýncý sondu ! Kumsalda tek baþýnaydý. Kimi gün iskemleyi koyacak yer bulamazdý. Kapatýp koltuk altýna sýkýþtýrýr ; çömelir,
tepsiyi dizine dayardý. Renk renk havlular, güneþ þemsiyeleri, þapkalar, gözlükler... Mayolu, bikinili ,üstsüz, giyinik ; renk renk insanlar... Mýsýrcýdan, dondurmacýdan geçilmezdi. Deniz yataklarýndaki çocuklar neredesiniz? Birbirinin sýrtýna güneþ yaðý sürenler. Okuyanlar , yazanlar neredesiniz? Öpüþenler, seviþenler... Hiçbir þey paylaþmamýþsa da kumsaldakilere alýþmýþtý. Ýþin doðrusu paylaþmýþ da sayýlýr. Az da olsa. Söyleþiler kýsaydý, kýsýtlýydý. 'Bir daha göremeyecek miyim,' diye kaygýlandýðý ; 'Yarýn yine gelse,' diye isteklendiði birçok gezgin. Yerlisi, yabancýsý... Ýlk kez yazdan deðiþik bir tat almýþtý. Burada doðmuþ, büyümüþtü ancak bu yöreye ilk kez bu denli baðlanmýþtý.
Kumsalda yürüyordu. Konaklama yerlerinin hepsi kapanmýþtý. Arkadaki çamlýða baktý. 'Araçtan, çadýrdan geçilmezdi.' Ýskemleyle kovayý kayaya yasladý. Külleri, yanmamýþ kömür parçacýklarýný ayaðýyla saçtý. Kumsal yoluna tam sapacakken geri dönüp satýn aldýðý gazeteyi yere serdi. Midye dolmalarýn tamamýný sarmaya yetmeyecekti. Yapraklarýný ayýrdý. Paketler ilk çöp bidonuna atýlmaya hazýrdý þimdi.
'Orayý böyle görmese miydim,' diye yazýklandý. 'En az bir ay önce býrakmalýydým.' Dopdolu kumsalý özlüyordu. Elinde deðildi ; anýlarý olmuþtu
Zili çalar çalmaz bu uzun yazý unutacaktý. 'Önceki iþim güçtü ama içim yorulmuyordu. Kumsala hiç inmemeliydim. Bu denli yaklaþmamýþtým. Neyse ki güneþin gücü tükendi. Sevenim var, seviyorum. Kýþý düþün, kýþý... Üç olacaðýz ! Þenleneceðiz.'
Seslenir seslenmez kapýyý karýsý açtý. Elinden tepsiyi alýrken yerinde duramýyordu. " Duyunca þaþýracaksýn !" Gözleri ýþýldýyordu.
Boþ bulunup , "Biliyorum," deyiverdi. 'Ýkinizi de seviyorum,' diye ekleyecekti. Kendini tuttu. Karýsýndan duymalýydý.
"Nerden bilebilirsin ! Az önce satýn aldým. Bir çuval pirinç. Baktým iþler iyi gidiyor. Midyede sorun yok, tasalanma. Motorcuyla konuþtum. Pastýrma yazý bu. Uzadýkça uzadý. Sürpriz ! Sevinsene bey, küserim."