Yıllar önce bir koltuk kahvesinde, halk filozofu tabir edeceğimiz cinsten bir vatandaşın söylediği bir söz; seçim sathı mailine girmiş bir ülkenin vatandaşı olarak kalemi elimize almamıza vesile oldu. Bilirsiniz, Anadolu’da seçim nabzının tutulduğu ve seçimle ilgili yorumların yapıldığı mekânlardan biri de kahvehânelerdir. Eskiden Kıraathâne işlevi gören bu yerler şimdilerde sigara dumanından geçilmeyen, “al papazı ver kızı” türünden etkinliklerin kol gezdiği yerler olsa da ülkenin siyasî ve ekonomik durumu ile ilgili düşüncelerin yorumların en çok konuşulduğu yer olma özelliğini hâlâ korumaktalar.

Yukarıda da ifade ettiğim gibi, yıllar önce bir koltuk kahvesinde çay içerken, bir yandan da yapılan sohbete kulak misafiri oluyordum. Sohbetin konusu da Türkiye’de işsizlik meselesi üzerine idi. Sohbete katılanlardan birisi, “Kardeşim bu memlekette işsizlik sorunu yok . Affedersiniz eşek bokunu boyayıp ipe dizin satılığa çıkarın müşteri bulursunuz.” diyordu.
İşte o vatandaşın önerisini tek kaale alan bizim siyaset erbabı kişilerimizdir diye düşünüyorum. Ben sâde bir vatandaş olarak yıllardır gözlemliyorum, her seçim sonrası iktidara gelen partinin yandaşları devlet ihalelerinden pay alma telaşına düşmenin heyecen ve coşkusunu yaşıyorlar. Parsayı toplayan topluyor. Yükünü tutan tutuyor. Sade vatandaşa düşen ırgatlık, rençberlik, hamallık.

Zaten Türkiye’de iktidarlar tahtaravalli gibi . Bir seçimde ala boyayanlar, öteki seçimde mora boyayanlar iktidara geliyor. Olan vatandaşa oluyor. Hani bir söz var: “hafızayı beşer nisyân ile mâlüldür.” Biz çok çabuk unutan bir insan topluluğuyuz. Zaten nisyân ve insan kelimeleri birbirine uzak değil. Bugün muhalefette bağıranlar dört yıl önce icraatın başındaydılar. Şikayetler yine aynıydı beklide daha fazlası vardı. Bugünkü medya yine vatandaşı haberlerle aydınlatıyordu (!) Anayasa kitapçığı fırlatılıyor, dolar anında fırlıyordu. "Kör ölür badem gözlü olur." misali, Şimdi yere göğe sığdıramadıklarımızın hâllerini çabucak unuttuk. Bana sorarsanız (Öyle bir mecburiyetiniz yok!) “Al birini vur ötekine” demekten başka söz bilmem. Men cahilem . Men garibem. Ne hortumcu dayım var, ne hortumlayan yakınım.

Ala boyayıp satan gitsin, mora boyayıp satan gelsin. Nasrettin Hoca’nın tâbiriyle “ Ne tarafa dönerseniz dönün deliğin biri öbür tarafta kalıyor.” Ya da erbab-ı siyaset, sâde vatandaşa "Allı verelim, sarılı verelim, morlu verelim, açıksa koyu verelim." diye renk vermeden renk tercihi özgürlüğü tanıyor(!)
Ankara,26.06.2007 İbrahim KİLİK