Kimse, hiç kimse sevmeyecek seni; sevdiðin kadar.
Harcadýðýn emekler, tükettiðin zamanlar. Karþýlýðý olmayacak düþlerinin, düþlediðin kadar.
Neler olsun isterdik, her zaman yanýnda olmak istediðimiz nice insan.
Hepsi bir bir terk edip gittiler, bizi bize býrakýp, acýmadan. Bizlerde yaptýk aynýlarýný.
Bize olmasýn istediklerimizi bizde yaptýk. Utanmadýk.
Aðladýk, sakladýk, ne varsa söylenecek hepsini sustuk. Söylemeden sevgimizi çekip gittik.
Yaralýydýk.
Onca altýndan kalkýlmaz sevgiler yaþarken, sevdiklerimizden firar ettik.
En çok annemden, daha çok babamdan. Belki bizi en çok sevenlerden, bizi bizim sevdiðimiz kadar
sevmediler diye, bizi gerçekten sevenlerden kaçtýk. Aðladýk.
Þimdi akan gözyaþlarýný kendi haline býraktýk. Ya içimizde biriken yaþlar, onlarý kim kurutacaktý.
Kimler bilecekti. Kim anlayacaktý þimdi beni? Ya seni? Aðladým. Göz yaþlarýmý yazýlarýmda bildiniz.
Tüm aðladýklarýmý.
Kimini ben sildim, kimi zaman silmedim, kurudular.
Yüreðimde birikenler, bu ýslak beden, ne yazýlarýmda ne dost yüzlerde aktýlar.
Ne kalabalýklarda, aðladým, görmediler.
Bilmediler dünya! Bilemediler!..
Kýzmýyorum ..
Bende yaptým kim bilir kaç defa, görmedim karþýmda gizli akan gözyaþlarýný.
Kendim gibi gizleyenlerin kurumamýþ sevdalarýný. Aðladým.
Hiçbir sevgi kalmayacak sonsuza dek, hiçbir düþ, düþlediðin kadar pembe olmayacak.
Benim düþlerim dahi siyahtýlar. Þimdi de siyah, yarýn da. Aðladým.

Aðladým ..
Aðladým ...

-=-
09.HaziraN.2oo2