Ve yağmurlu bir kış günü...


Kendini kendine saklama.
Boğulur düşlerin zifiriliğinde karanlığın
Tüm yansımalar silinir
Sen kalırsın,
Bir terkedişin hayasızlığında
Ve yağmurlu bir kış günü...

Bukağılar asılır boynuna,
Düşersin.
Dizlerin kanar.
Yağmurlar görmez,
Yollar acımaz,
Ve zalimdir ayağına takılan tüm taşlar.
Sıyrılır varoluşunun izi zamandan
Dizlerin kanar, acır.
Yüreğine bir sızı düşer.
Bir yağmurlu kış günü
Boşken sokaklar
İçinin karanlığına sarılır dünya
Bakarsın kendine göremezsin...

Dalgalarını yitirmiş denizler çıkar
Yol sonunda karşına.
Sen,Senden çok uzakta
Kaybettiklerine bakar, bakarsın.
Solan çiçeklerini toplarsın bahçenden
Ayrık otlarının sardığı yüreğini görürsün
yağmur yağar
Ve hala sarıdır otlar
Toprak kuru.
Kışları sevmezsin
Senden seni alan pusunu havanın
Yüzüne bakarsın yerde biriken suda
Su siler seni, göremezsin...

Kendini kendine saklama
Boğulur düşlerin zifiriliğinde karanlığın.
Yağmurlar diner.
Sen ıslak kalırsın.