Gerçek ve masal…hangisi gerçek hangisi masal…

Varsayımsız çıkılan yolların sonunda,adıma yazılmış kaderin resmini taşıyorum siluetimde. Aşkın başka, sevginin başka bir kişiye ait olacağını söyleseler içimdeki kız fırtınalara hazırlanır ve şimşekleri korkmadan verirdi bunu ona hatırlatan hayata…
Ya şimdi…
Hayali gözlerde kaybolan yüreğini nerelere saklasam diye düşünen ve her döngüde varamadığı sonuca ağlayan o kız ben, hiçbir yağmur söndüremiyor yüreğimdeki yangını.Hayata söylediği yalanların arasında kaybolan çocuk ruhu,durmaksızın ağlarken kalbinde uzak hayatlara ait aşklar biriktiriyor…
Suçlu muyum?
Kendimi sorguladığım her gecenin sonunda,hayatımla hayallerim arasındaki o çizgiyi hep aştığım için suçluyum.Olması gerekenden daha fazla aşk istediğim için,yalnızlığımı ve neden düşler dünyasında yaşadığımı insanlara anlatamadığım için suçluyum ve ben kendi dünyamda yüzlerini görmediğim ama kalpten bağlı olduğum insanlarla hayali aşklar,mutluluklar yaşadığım için suçluyum…
Ama ben buyum…
Kendini arka bahçesine gizlediğinde babasıyla konuşan kızım ben,kalbinden geçenleri o hayali insanlara korkmadan söyleyebilen biri yada ağladığında yanında hayalide olsa dayanabildiği bir omuz arayan ve bulan biriyim …
Ben aldattım herkesi! o dünyanın insanlarını kendileriyle aldattım,bunun için sadece ben acı çektim ben suçladım kendimi ama,o dünyamda hiç kimse kalbimi bu denli yıkacak suçlamalarda bulunmadı bana.
Şimdi hangi dünyamın beni mutlu ettiğini düşünmüyorum çünki aynı cevap.O çitlerin arasında ufak kapısı olan ve tenime papatyaların değdiği.Babamın heran beni orada sarmaya hazır beklediği dünyamı nasıl inkar edebilirim ki.
Mutlu olduğum tek yer orasıyken,gerçek denilen bu düşte nasıl kandırabilirim kendimi. Ya da insanların yüreğime verdikleri bu katran acılarımı nasıl değiştirebilirim papatya kokularıyla.
Değişmeyeceğim,ben bedenini sahte bir hayatın saçmalığında acılarla büyütmeye çalışan büyük kız…Orada hala babasının kollarında ağlayan saçı iki pelik küçük kız, ben küçük ve masum halimi seviyorum,ağlarken sandalyede oturan babama sarılmak ve hayali aşklarımı o çocuğun bakışlarıyla derinden yaşamak istiyorum.İşte bu nedenledir isyanım hayata ve ona hiçbir zaman inanmayacak olmam…
Kendim ben ve masal dünyamın kahramanları bırakmayın beni olur mu?
Siz olmadan yaşayamam ben…