Sonbaharda dökülen sarı yapraklar misali,tek tek dökülmekteyim işte
Yorgun vucut göz süzgün ciğer üzgün,muhtacım miniciğimin ilgisine bile...
Ben onun için çok şeyden kendim için vazgeçtim,o üzülmemeli diye...
Yanlış mı ettim bilmem ki,evet herhalde...
Onun için en çok kendime dikkat etmem var idi,birinci planda önemde.
İmkan bulamadım,onu gözümden ayıramadım,ona bir şey olacak diye ödüm koptu.
Gözüm hep üzerinde olursa,bir şey olmazdı..?
Böyle düşündüm hep,aslında hep de aynı düşüncede berdevamım.
Lakin dolayısı ile,tedavimi yarı durumda sürdürüyor ve iyileşeceğime kötüleşiyorum.
Eyvah!ya temelli gidiverir isem aniden,mecburen bırakmış olurum miniciğimi
Onu çok seviyorum...onun bana ihtiyacı var henüz.
Oğullarımın hepsini de aynı ölçüde çok seviyorum.
Onlar da beni çok severler.
Hastalığımdan salah bulmak istiyorum.
Allaha duacıyım,kendim için.
Sevenlerim var,herkes sağolsun.Onlar da duacılardır benim için.
Allah bizlerden ve cümleden razı olsun.
İyileşmek istiyorum.İnşallah Allah dualarımızı kabul eder,iyi olurum.
Bundan böyle sıkı tedavideyim.Ya harru,ya marru.Kısmet ne ise,.Amenna.
Herşey Allaha havale Allahın dilediği olur.

22.01.2008.İzmir.Saygılarımla .