yalnızlığım, benliğimden öteye giden birşey.her düşündüğüm her istediğim olsaydı.keşke demeyeceğim keşkeler beni daha geriye götürecek biliyorum.son birkez ellerimi birleştirmek istiyorum.kendimi bensiz bırakmak istemiyorum.
olmadı bir sen olamazdı zaten .ölümün soğuk eline sıcak parmaklarınla dokunmanı istemiyorum.bu denli soğukluğu sana yaşatacak kadar acımasız olamadım hiç bir zaman ki bunu sana hiç bir zaman yapamazdım.
ellerin tutuşsun istiyorum, bana olan isteğin ve arzunla sancılanırken ben uzaklarda hayalinle ölmek istiyorum.
gerçekleri görmeni istiyorum, yalan da olsa gerçeklere daha yakın olmanı.
unutmamanı, hissetmeni ama dokunamamanı..bazen yargılayıp sonrasında bana koşmanı, taa ki nefessiz kalıp yere düşene dek.
bir hayal olup kaybolmak, ertesinde yalan olup geriye dönmek.gerçekleri hissettirmek fakat yine de dokunamamanı istiyorum.
şuursuzca isteklerimi sıralayabiliyorum değil mi?
ne kadar da bencilim.
hep bana hep bana, belkide bunu bana ellerinle sunduğun bir nimetti.
yalnızım, yalnızlığım yine beni beklemekte.ellerimde ona sunacağım senli hayaller peşinde.
gece yarısını bugünde görebildim.ertesinde sabahında gözüm de yaşlarla uyanacağım.
olsun bu bana da yetiyor. yaşama sevinci vermese de öldürmüyor.
yalan buda bir yalan.
ortada duramıyorum sadece öyle görünmesini sağlıyorum.
herşeyim birer yalandan ibaret.
kendi gölgesi kendisine gülen bir beden den geriye hiç birşey kalmayacak.
kandırmıyor muyum?
kandırılıyor muyum?
susmalı mıyım?
konuşmalı mı?
belkide uyumalıyım ha ne dersin?
sabah yeniden yaşlarla uyanır bu gözler.
bir de yalanlarla.
yarın yeniden uyanıp kış güneşini görmek isterdim gülen yüzlerle.belki sonrasında yağmur yağar ben ise altından geçebilmek için gökkuşağının ona doğru koşmak isterdim.bahar olsun isterdim her daim. hayatım hep kış hep yalandan ibaret oldu.
bataklıkta gökkuşağı neden olsun ki?
hayal ediyorum kendimi.kendime kavuşmayı sadece bir ben olmayı.sonrasında seni düşünüyorum.
kızma neden ilk ben diye.bencilim evet ama sana ben olmadan gelmemek için en büyük bencilliği yapıyorum.kendimi satıyorum her diyarda kurulan pazarda.
yine de kalbimdeki kuşları uçuramadım sana doğru.olduğun yere doğru.
mevsim bahar olmuyor, sebebini bir tek ben biliyormuşum gibi söylüyorum aslında değil.sebebini sende biliyorsun.
artık herşeyi biliyorsun. yakın olmak isterken sana ne kadar uzak olduğumu farkedersin belki.
aynadaki hayalim özleminle ağlıyor.sevginin böylesimi olurmuş?bu beden o kadar hassas ki hissiz ki düşüncelerinde boğulup kalıyor.arada bu şekilde yazıyor pişmanlığını dile getiriyor.
ama yetmiyor.
kendime yetkim geçmiyor bu denli maruz kalmışım dibe vurmaya, dipte oynamaya.
egzantrik laflarım yok artık, herkes okusun herkes anlasın diye.
elimden geldiği kadar devrik cümlede kurmuyorum daha basit okunsun diye.
buda geçicek elbet.
sabrediyorum kendim, sensizliğe, bir de gecenin bu densizliğine.hergece oldukça daha çok sensizliğe düşüp bensizliğimle güreşiyorum.hep tuş olup daha çok uzaklaşıyorum herşeye.
bıkılası bir durum.ama savaşmam lazım kendimle.bir o beni yeniyor bir gecenin sessizliği.
bozuyorum artık herşeyi.
geride bir ben kalıcak benden öte de, bir de sen benim suretimden ileride.
yolları düşünüyorum.her zaman sana geldiğim yolları.artık o yollarda kapalı.yok oluşun serzenişinde 2-3 tını.koşmamı engelliyor hem sana hem de bana.
artık uyumalı.
uyusun ki susmalı.
susmadıkça işkencelin en büyüğünü hissediyor bu ruh.
haram kılıyor bu bedeni senle yaşamaya.