Bu Çocuklar 'Bizim'


Yine bir bayram geçti. Evlerin duvarlarý sýrlarý sakladý, ya sokaklarda yaþananlar? Köþe baþlarýndaki sahipsizlik, ürkek bakýþlar, ellerinde paketleri olanlara imrenerek bakýþlar...Bunlar görebiliyor musunuz? Hep yukardakilere mi bakýyor o güzel gözleriniz, yoksa baþýnýz aþaðýlarý da görebiliyor mu? Bir sýcacýk çorbanýn buðusunda mutluluðu paylaþýrken yuvanýzda, dýþarda yaþanan ya da yaþanmaya çalýþýlan hayatý hissedebiliyor mu yüreðiniz? Bir lokma bana bir lokma sana diyemiyorsanýz bile, on lokma bana bir lokma sana diyebiliyor muyuz? O zaman el ele verelim ve bu çocuklar için bir þeyler yapalým...Neden mi? Çünkü bu çocuklar bizim.

4.12.2004/ Serap Hoca
------------------------------



Bu mu Özlemek?


Sadece sana bir merhaba demek istedim; sesin, ruhuma ilaç oldu. Gözlerini göremesem de, ellerini tutamasam da biliyorum ki gül yüzünde izim var. Ýçimde senden kalan sözlerle kapatýyorum gözlerimi, diyemediklerimi düþlüyorum.

Nerdesin þu an kim bilir? Neden huzursuzluðun yüreðine yerleþmesine izin veriyorsun? Bilmez misin ki sen, onunla geçinemezsin. Seni sonsuz bir rüzgara emanet ediyorum. O rüzgar seni huzursuz eden her ne varsa, uzaklaþtýrsýn senden ve ruhunu arýtsýn.

Hani özlemek diye bir duygu var ya... Ellerimin içinden gözlerimdeki yaþa kadar hep sen varsýn.Bu mu özlemek?

Uzaklardan gelen ezgilerde hep senden bir þeyler hatýrlýyorum ve yüreðimden yüreðine tüm sevgimi çiçeklerle bezeyip gönderiyorum.



27.11.2004/ Serap Hoca
---------------------------------


Can Ýçre Cana 1


Merhaba can,
Sana bu sesleniþim, yokluðunun izine inat, sanki ilk mektubum...Yüreðin nasýl bilmiyorum...ama sen nedensiz bir þekilde hep benle oldun, bende oldun.
Git dedim de gidemedin, gideyim dedim de gidemedim. Sorunlarý aþamadýðýmýzda çareyi yok oluþlarda aradýk zaman zaman, ama bir þey hep dur, dedi bize ve durduk. Bimem ki durmasa mýydýk, bilmem ki gönderip özgür mü býraksaydýk içimizdeki akgüvercini...bilemiyorum...
Þimdi depreþip dururken anýlar, tökezlerken hayat yolunda -ne garip- biz tutuyoruz birbirimizin elini. Baþýmý kaldýrýp baktýðýmda gördüðüm gözlerde acýma mý var diyorum ve bulduðum bir bilinmezlik...bulamadým...neden hala birlikteyiz, bulamadým...sevgi ormanýnda savruldum kaldým, çýkmazdayým...öfke daðýnýn altýnda ezildim, kahroldum...kin tohumunu ekmek istemedim,ama ezildim..hoþgörü ile yoðruldum ama tükendim..
Etme be gülüm...de bana...de ki bileyim bu yolun çýkýþý nerde...ne seninle oluyor ne sensiz.yokluðun mu daha az acý verecek bana, varlýðýn mý...bunun cevabýnda gizli olsa çözüm...cevabý bulurum belki..ama yok..yok caným..ayný gözlüðü takamadýk, takamazdýk da...deðiþmeden bir de olamadýk..yani biz olamadýk..
insan, savrulan kar taneciklerine baksa, bilir ki bunlardan biri, iþte þu en gerideki kendisi...ama insan, kendi düþüþünü, yok oluþunu görmeye dayanamýyor..ben de yok oluyorum...damla damla eriyor içim..yaþama sevincimle birlikte, umudum, ýþýðým, özlemim...her þeyim yok oldu sanki..ve sen caným, sen yok olma..bana bunlarý yaþatsan da yok olma...neden mi...bilmem ki...

sana yazdýðým bu mektubumu nasýl bitireceðimi bilemiyorum...içimde taptaze bir þey olsa, onu sana armaðan ederdim..ama yok...saðlýcakla kal, Rabbim korusun seni.

...............
hani bir rüzgar eser
savurur insaný
dað bayýr öteye...
sen varsýn
ama...
yoklarýn gölgesinde
yok olmaktasýn...
nedir ki diyeceðim
ama...
demeden de
anlýyorum
zaman...
gitmek zamanýdýr...
zaman
ötelenmek zamanýdýr.
bilmeyen bile
anlar...
hele yüreðinde
bir can diyen,
hepten anlar
istenmezliði...
tutku deðil,
yürek yakýnlýðýdýr
yürekleri harlatan...
bil bunu.



4.4.2005/ Serap Hoca
---------------------------------