AMA ÇOK




Yürüyorum ama seni çok seviyorum
Duruyorum bir ara sonra koşuyorum hızla
Yine
Çok ama çok
Saplanmışım kemiğine

Tamam
oldu
dediğim an
yanıldığımı anlıyorum
Sana açılıyor kollarım
yolum ister istemez
sevginin doruklarındayım o an kendi kendime
Tedirginliğini gizleyemiyorsun
hoş gör önleyemiyorum
suçlu gibiyim hep ben sende

Düşlerimde
Karabasanlarda
Çok
Ama çok
Seninle sensizken
Her şeyi denedim
Elimde değil
Üstelik bir gün
Hiç değişmedi iyi bil
Benimse artık beni böyle


Kızsam da kendime
Bilmezlikten gelip nedenini sözde kızansın görünüşte
Ölçüyü aşan çok’lara bilerek sensin kucak açan
Neyse
Ama seni yine de




Seçkin Gündüz