1924 Anayasasý:

Madde 2: (5.2.1937-2115) Türkiye Devleti Cumhuriyetçi, Milliyetçi, Halkçý, Devletçi, Lâik ve Devrimcidir. Devlet dili Türkçe’dir. Baþkent Ankara’dýr.

Yakýn tarihimiz, devrimcilik sözcüðünün yasaklanmasý veya aradan çýkarýlmasý ve özellikle ayný maddede, yan yana bulunan devrimcilik ve milliyetçilik sözcüklerinin birbirinden ayrýlmasý sürecini yaþamýþtýr.

Bu ayýrýmý anayasa metni hazýrlayan masum hukukçularýn deðil, arka planda bulunan ve sað-sol çatýþmasýný planlayan gizli servislerin desteklediðini düþünebiliriz. Bu kadar basit mi… Hayýr, bu denli karmaþýk…

1924 Anayasasýnýn ikinci maddesi, uygulanan politikalarýn özetidir.

Daha demokratik olduðu iddia edilen 1961 Anayasasý, ayrýntýlar konusunda düzenleme yaparken, 2. Maddede özetlenen felsefeyi göz ardý etmiþtir.

Devrimcilik ve milliyetçilik birbirinden ayrýlmýþ, zamanla birbirine düþman gibi tanýtýlmýþtýr. Devrimciler, solcu ve Rusya yanlýsý gibi, komünizm sempatizaný ve yandaþý olarak tanýtýlýrken, milliyetçiler, komünizm ve sol tehlikesini bertaraf etmekle görevli, Amerika ve Avrupa yanlýsý bir görüntü almýþtýr.

Aslýnda, sað-sol bölünmesinin zemini hazýrlanmýþ ve basýn kanalýyla ciddi bir bilgi kirliliði oluþturulmuþtur.

Doðru kullanýlmayan ilaç, tedavi edeceðine, daha kötü hale getirebilir ve hatta öldürebilir.

Demek ki sorumlu olan anayasa metni deðil.

Ayný sokaðýn, ayný mahallenin insanýný birbirine düþüren, kavga ettiren, anayasa metni deðildir. Bilgi kirliliðini pompalayan karanlýk güçler, istediklerini yaptýrmýþtýr.

1982 Anayasa’sýna gelindikte, devrimcilik sözcüðünün yerini inkýlapçýlýk almýþ, bu da anayasanýn giriþ bölümünde yazýlmýþtýr.

Çizilen tablo, 12 Eylül dönemine kadar yaþanan karanlýk olaylarýn faturasýný, birkaç sözcüðe yüklemek olmuþtur. 1924 Anayasasý’nýn 2. Maddesi yine göz ardý edilmiþ, üstü kapalý belki de açýk olarak , olumsuzluðun sorumlusu olarak devrimcilik gösterilmiþtir.

Türkiye’yi, solcu, komünist ve sanal Rusya yanlýsý düþünceden korumak için, saðcý, milliyetçi, Amerikan yanlýsý bir grup oluþturulmuþtur.

Aslýnda, tam baðýmsýz Türkiye diyen, Atatürk’çü düþünce hedefe konulmuþtur. Ýnsanýmýzýn tam baðýmsýzlýk düþüncesi ve Atatürk sevgisi o denli güçlü ki, doðrudan Atatürk ve Atatürkçülüðü hedef gösterememiþ, ama deðiþik gruplar eli ile, cumhuriyet dönemi, tam baðýmsýzlýk, Atatürkçülük düþüncesi, saldýrýya uðramýþ ve saldýrý devam etmektedir.

Demek ki açýkça saldýramayanlar, dolaylý yollardan, baþkalarýný kullanarak, propaganda ve zayýf halkalara çýkar saðlamak yöntemi ile, onlarý kendi hesaplarýna kullanmýþlardýr.

Türkiye’nin çok partili döneme geçerek, daha demokratik olduðu görüntüsü yaratýlmaya çalýþýlmýþtýr. Aslýnda, Demokrat Parti yönetimi, Adnan Menderes, Celal Bayar ve arkadaþlarý, sinsi bir tuzaðýn içine çekilmiþtir.

Celal Bayar, Atatürk döneminde bakanlýk yapmýþ ve Atatürk hayraný bir kiþidir. Ayný þekilde Adnan Menderes, CHP milletvekilliði yapmýþ, Atatürk hayraný bir milliyetçidir.

Öyle bir sisli hava yaratýlmýþtýr ki, sanki çok partili dönem ile daha demokratik, daha halkçý, daha milliyetçi … bir yönetim kurulmuþ, DP öncesi yönetimden intikam alýnmýþtýr.

Yönetimde, çok uluslu þirketlerin telkinleri, yabancý uzmanlar (ajanlar) basýn dahil her türlü aracý ile karalama ve çatýþma ortamý yaratýlmaya çalýþýlmýþtýr.

Demokrat parti kurucularý ve yöneticilerinin, deðiþik bir savaþ taktiðinin ortasýnda kalan, ülkesi için ölmekten çekinmeyecek milliyetçi ve devrimcilerden, tam baðýmsýzlýk yanlýlarý olduðunu, ve fakat, Amerika ve NATO taraftarýlýðý ile kandýrýlan, küçük Amerika olma düþüncesini açýkça söyleyen bir hataya düþmüþlerdir..

Savaþlarýn kýlýç-kalkan, tank ve toptan, tüfekten ibaret olmadýðý açýk. Bir ülkeyi iþgal etmek, onun kaynaklarýna, doðal zenginliklerine el koymak için, deðiþik yöntemler olmalý.

Hattý müdafa yoktur, sathý müdafa vardýr…o satýh bütün vatandýr sözünü anlamak çözümlemek gerek. Buraya, Hançerlioðlu’nun, sömürgecilik ve yeni sömürgecilik konusundaki açýklamalarýný eklemeliyiz. (Felsefe Ansiklopedisi)

Savaþ teknikleri, saldýrý ve savunma konusunda ne kadar bilgiye sahibiz.

Yardým sözü, yýllarca, sempatik görünüme bürünmüþ, para satma, borç para verme eylemidir. Bir saldýrý yöntemi, bir iþgal yöntemidir, devletler arasý iliþkilerde.

Bir virüsün, içine girdiði bir hücreyi bütünü ile ele geçirmesi dikkatlice izlenmelidir. Size yardým ediyoruz, sizi düþman saldýrýsýndan koruyoruz, tek istediðimiz, bizi sempatik gösterecek yayýnlar yapmanýz, uzmanlarýmýzýn hazýrladýðý ekonomik politikalarý uygulamanýz, yardým adý ile verdiðimiz yüksek faizli paralarla, yalnýzca ve yalnýzca silah satýn almanýz… istemediðimiz ülkelerle iliþkiyi kesmeniz, sýnýrlarý kapatmanýz… bize karþý propaganda yapacak herkesi düþman kabul edip, imha etmeniz…

Sizi saldýrýdan koruduk, komünizmin yayýlmasýný engelledik, istediðiniz kadar para yardýmý verdik daha ne yapalým…

Kralcýlarýn kraldan daha sinsi ve tehlikeli olabileceði gerçeðini unutmayalým. E tabi krallara düþen, kralcý yetiþtirmek, onlarý etkili konuma getirmek…


Anayasa tartýþmalarýnýn anlamý üzerine

Bir defa her þeyin en iyisi ve güzelini isteme hakkýmýz var. Ancak isteklerimiz arasýnda bir mantýk sýrasý olmak zorunda… Susuzken yemeðe saldýrmayýz. Önce suyumuzu içmemiz gerekir.

Bir þekli anayasa metni mi daha önemli, gelir düzeyi, iþ, eðitim, saðlýk ve güvenlik vs. mi… Önemli olan yaþam…temel hak ve özgürlükler önemli… þekli anayasa olmasa ne olur…. Örneðin Ýngiltere’de yok…

Anayasa tartýþmalarý amacýndan sapmýþtýr. Temel hak ve özgürlüklerin düzenlenmesi deðildir asýl amaç. Görüntü, siyasi aktörlerin oyunundan ibarettir.
Bu kadar basit mi… evet bu kadar basit…