Kırağı düşmüş çiçekler nem kokar,
Bilirsin.
Dünya bana şuan,
Mavi Marmara gemisini bekleyen,
Duvarları nemli bir mahpushane;
Gazze şeridinde.
Ama ben,
Rotamı Aşdod’a çevirmedim.
Bandıramda Komorlar yazıyor diye,
Ne sandın?
Kalbimi yaran,
Ürettiğin depremlerden sarsılmadım.
Ardından oluşan tsunamiler,
Okyanusların tuzlu sularını taşırsa da,
Benekli sırtlanlarla kaplı karalara doğru.
Yatağından taşmadı nehrim.
Boranlar esip dur
Anasayfa
