Yüksekte en yeni varoluş biçimi hissedilirken, sorduğun sorulara başkalarını ekliyorsun. Bir gökdelende etrafını seyrederken senin olan şeyler gözlerinin önünden geçiyor.

En çok istediğin, kalbinde sakladığın sonsuz bir sevgi yine çalıyor kapını... Bu kez mavi bir rengi çağrıştırıyor, sen rüzgarlara tutunurken...

Şimdi gerekli olan uzun bir sessizlik, görünemeyen ve beklenen bir yaşayış biçimi... Uzayıp giden belirsiz ve sıcak bir soluk alıp vermek, kendine verdiğin yeni ödüllerin...

Heyecanla tutuşuyor alevde kağıtlar... Sorgusuz kabulleniyor eski sözleri, ilham yaratırcasına... Yüreğinde yeni tanımlamalar, sessizce oluşuveriyor anılar...

Geçmiş, gelecek önemli değil, şu an hep yaşanılan... Seni moda sokacak sarsıntılar...

Geldiğin değil, bulunduğun yer önemli olan, güvenip ruhuna yeni bir yaşayışa taşıyan sınavlar...

Söz verdiğin hep alışkanlığındır sana hatırlatan, acı değil, mutluluk keyfine keyif katan.

Son kez düğümlenir, parçalara ayrılır ve önüne konur. Sen bir bilmeceyi çözercesine yanaşırsın, bu görmediğin kadar iddialı bir yol olur.

En sevdiğin, seni en çok mutlu eden şey ise mutluluk kalıplarını değiştirdiğinde başka biri olup, keyfekeder değil gerçek bir enerjiye hayır diyemezsin.

Zor değil aslında, en sevdiğin seni en çok mutlu eden şey ise !