Dönüp baktığında yeni kavisler yollara döşenmişti. Gitmek istediğin yer, güzel bir hazine gibi belirmişti. Ne sanılırdı ki ? Mevsim bir sonbaharı getirmişti. Suskunluk, sevginin çıkarsız ifadelerini sarınmıştı.

Düşman değil eskide kalan kimi simalar, kendini tanımlayamayan karmaşıklıklar.. Tahminin beklediklerini önüne koyacaktır, sorun değil tökezleten boğumlar..

Dağınık, hayalci ve belirsiz bir tavırdır seni anlatan kelimeler.. Biliyordum seveceğini.. Sevilmen zor, belki de an meselesi.. Sanıyordum, yağmurun sesini dinleyeceğini, uzaklaşmak yine de an meselesi.

Son kez tanımla bulunduğun yeri, gelebilmek için büyük bir enerji gerekli. Soruların anlatamıyor, bildiğini sandığın şeyleri. Bitirdin yenilenen düzeni, duyguların geçmişte bir bilinmezlik olarak kalacak. Sıkıntıların yeni limanlara demir atacak. Sevineceğim sanıyorsan, kuşkuların esir edecek benliğini asıl. Yeni durumlara ayak uydurmak isteği bir şeyleri baştan bitirdi.

Bambaşka bu akış, yeniliyor sevgiyi son kertede. Kaçış değil, kucaklayış, gelecek olup geldiğinde. Bıktırıyorsa da zihinde bu karmaşık durum, güvenmek kalbime her zaman elimde.

Kırılan, bir rüzgardan artakalan girift duyguların kapladığı kalp değil kendini ortaya koyan, olmayacak şeylerin esip gürlediği anların gelişi.

İstedim belki de bunu. Gurur, yeni hayalleri getirdi. Güvenilmez sanki, farkettirdiğin duyguların, sözlerin, rüyaların. Neden kandırdın kendini ? Bir belirsizlikte anlatmaya yeltendin.

Sevineceğim sanıyorsan, evet doğru, güvenmek kalbime her zaman elimde. İstedim belki de bunu !