Bir bakıyorsun çıkmaz bir sokağın en sonunda ne ileri gider ne dönebilirsin. Seçimlerinin önemini yolun sonuna gelince fark edersin..

Hayat bu değil mi zaten?
Her şey bitince sorgularsın muhasebeleştirirsin yaşantını. Ne fayda ki geri dönüşüm kutusundan kurtardığın dosya gibi kazandıramaz seni hayatın.. Yeni yeni yeni baştan yaşamak öyle zor gelir ki… yorgun ve yeniksindir belki de…

Hayat yaşanmamışlıklarıyla bizi fethe zorlar kimi zaman, müthiş şeyler yaşarsın kendine bile şaşarsın. Lüks sandıkların basit gelir o vakit gözüne…
Mesleğin ne olursa olsun zamanın yoktur,zaman seni harcar algılayamazsın.

Aynı yerden bilmem kaç kez geçmişsindir, hiç görmek için bakmamışsın.

Büyürken bedenlerimiz hiç büyümeyen benliğimizle çatışmış..
Ne var hiç büyümesen, taklit etmesen, ne olur ki!

Çocuklarımız bizim pınarlarımız tek pare canlarımız…
Yine okullar açıldı. Kimi henüz erkendi olmaz sözleri içerisinde sübyan yürekler okullara başlatıldı..
Yirmi yıl öncesinin çocukları değiller onlar.. Bizlerden o kadar farklılar ki…
Yalnız teknoloji değil sevgiyi alma hususunda seçiciler.. Zeki çocuklar vesselam!
Seksenlerdeki çocukluğum geliyor gözümün önüne belki diyorum..
Bu belki beni alıp eskilerin pembe düşlerine götürüyor… Hayatı ne kadar da farklı gördüğümü anlıyorum..
Şimdiki nesil belki aklı bir karış havada gibi görünse bile, daha akıllı olduklarını düşünüyorum.
Yıllar geçip meslek seçimi çıkacak karşılarına, sonrasında hayatını birleştireceği insan…
Tüm yaşantısını bu unsurlar değiştirecek o bunun farkında bile olamayacak..
Yaşayacak kendine ayrılan hayatını belki çok memnun belki pişmanlıklarla dolu..
Kendi kararları ne kadar da az etkiler sonuçlarını oysa insanların..
Aile, buna zemin hazırlar. Sosyalleşmenin sonunda ise bulunduğu ortam…

Bize ait gibi görünen hayatımız bir bakıyorsun toplum tarafından yönetilmeye başlar. İtiraz etmeye kalktığında dışlanmak korkan insan, ya onlara boyun eğip onlar gibiymiş gibi rol yapar ya da yalnızlığı seçip kuraldışı yaşar..

Yalnızlaşan insanların özünde bu vardır aslında; kurallara dayanamayan kendini başkalarının yanında kötü hisseden insanlardır onlar…
Gülemez olursun yanlarındayken, tebessüm ediyorsun diye eleştirirler bir de utanmadan. Her eleştiri yaptığında seni sevmediklerini anlarsın.
Bir de bakmışsın ömrünün yarısını bir hiç uğruna yitirmişsin.. o farkında olmayan gözlerin şimdi o caddelerin kaldırım taşlarındaki deseni bile fark etmeye başlar. Hayatının uzun olmadığını ve aldığı her nefesin kıymetini bilmesi gerektiğini anlar. Başkaları için değil kendi için yaşamayı öğrenir.

Gelmiş geçiyor hayat
Uzay yolunda soluklanmayı hayal et
Yıldızların olduğu bir salon
Balkonu marsa yakın bir dönence hayal et
Eğer yine hayal kurmak istiyorsan
Müziğe aşkı katık et
Kabul etmediğin hiçbir şey olmasın
Rengârenk bir dünya hayal et…


10/09/2012