Bir yol düþündüm kardeþim!
Çýkmaya, kaçmaya, saklanmaya
bir yol…
Kimselerin olmadýðý,
Düþünü kurduðumuz,
Ve þehir bombardýmanýndan muzdarip,
Her insanýn düþlediði kadar.

Biraz toprak,
Biraz aðaç,
Ve biraz da sonsuzluðu koyup;
Pantolon cebimden çitleye çitleye,
Toprak karýþmýþ kuyu suyundan
Ýçe içe
geçirebilirdim oysa bir ömrü!

Bir yol düþündüm kardeþim…
Ýtikâfa sokup kalbimi,
Bedenimle bir uzlet hali…
Televizyon, internet, telefon…
Tüm çöplüklerden arýnmýþ bir hayat!
Yalýtarak her þeyimi
Her þeyden uzak,
Ve her þey Irak her þeyden…

Bir yol düþündüm…
Ve bir türlü çýkamadým yola…

Çýkamadým…
Ýndiremedim sýrtýmdan,
Aðlayan çocuklarýný Baðdat’ýn..
Yüzdüremedim denizlerde,
Halep’i.
‘Beni serin tut’ diye haykýran
Gazze’yi,
Yürek yürek üstünde,
Teheccüdleri sabaha baðlayan
Sabahlarý geceye dolanan Adeviye’yi

Tora Bora’nýn barut kokan seccadelerinde
Sakalý uzamýþ adamlarý
Misafir edemedim…
Gezdiremedim
Gece dingin kamp ateþlerinde
Dinlendiremedim kardeþim

Yanarken coðrafyam,
Gamsýz gamsýz gidemedim
Ardýma bakmadan…

Ve Aðýrlaþtým
Büyüdükçü büyüdü yüküm!
Eðildim, dürüldüm
Utandým…

Evet bu çok aðýr bir vebalin yüküdür!
Veyl gecelerden hezeyan!
Güneþ yanýðý tarlalardan
Her akþam uyumaya çalýþmak
Uykulardan uyanarak
Susarak çoðu zaman
Avaz avaz boðulmak

Ve biz kardeþim
Bizim için bir yol!
Ellerinden tutup bulutlarýn
Beyaz düþler ülkesine doðru götüren?
Emzikten koparýlmýþ bebeklerin
Topraktan süt içmediði?
Bir yol iþte…

Ve annelerin kardeþim
çocuklarý her aðladýðýnda,
Yeniden dirilmek istemeyeceði bir yol!
Bir yol iþte…

Benim kalbim kesilirken
Senin güneþlenmediðin
Ve kurþun toplarken bedenlerimiz
Gülmeye bile
cesaret edemediðimiz bir yol…

Bir yol düþündüm kardeþim
Ya düþüp kalacaðýz yükümüzle
Ya yükünü de taþýyacaðýmýz bir yol!