Sen su ol! Ben ateş...
Ve hiç bir "ateş"
bir suyun ardında görülmedi yeryüzünde...
Hiç bir ateşte suyun peşinden gitmedi!
Ateş yakıp giderken; izledi su...
Söndürdü bazen, bazen buharlaşarak…

"Nefretlik bir adam" olmadım hiç.
Sadece, bunun bir "yarış" olmadığını anladım.
Zafer için bir bayrağım yok.
Ya da yenilgi için bir sığınağım.
Açıktı göğsüm, ben durdum;
Ve gelen içime girdi.
Şimdi salıverdim “her şeyi”...
"Hiç bir şey" için...

Mantığım, seni "henüz" kavradı.
"beraber olma" düşüncesinin / "imkânsızlığını"...
Ya da adına ne diyorsan; onu...
Biz ancak, iki ayrı adada inşa edilmiş,
İki ayrı ahşap binanın,
İki ayrı penceresinden,
İki ayrı zamanda bakan bireyleri olabiliriz...
Gerisi fantezilerimize kalmış...
Fanteziler açık;
Sevişiriz de, üreriz de...
Ya da severiz;
Ama hiç gerçek olmaz…