Karların arasında alevlenip parlayan, gökyüzünde yaşamını saklayan, fırtınada ağlayan, yalnız yerinde aralıksız ışıldayan..

Matemi saklamak zordur. Belli olur, keder saklayamaz duygularını belki de gerçek budur.

Seni sen yapan, rüzgara aldanmaktır. Seni alıp götüren, eski bir hatıradır.

Bugün iniltilerin yeniden duyuluyor. Bir çağlayan gibi görünüyor. Bir yıldız kayışına benziyor. Yarım kalmış kalbine çarpıyor. Dilek tutmak değil, oldurmak mesele.

Sade bir yaşam en güzeli sanki.. Tamir etmek acıları, unutuvermek izleri, anıları.. Yaşamak çılgın gibi ağlamaksız. Yaşamak ucu bucağı olmayan yerlerde farkındalıksız.

Karların arasında öksüz gibi durur. Işıldar yeni güne, bir çiçektir. Bir hüzün yumağı..

Işıldayan her şey sonsuzdur eğer gerçekse.. Bir mutluluk, bir sevgi egemenliği !

Kalbin aralıksız çarpar. Bir neşe, bir sevgi güzelliği !