"Ne yazayým..." diyorum kendi kendime.
"Ah mahþer günü yaklaþtý mý?" desem
Arslaný kediye boðduruyorlar mý desem? ne desem?
Öylesine tuhaf günlerden geçiyor ki dünya. Yazacaklarýmla yaþananlar arasýndaki fark, makas gitgide daralýyor.
Haklý ile haksýzýn. Ýt ile uðursuzun, sahtekar ile namuslunun
sorgulanabilme olasýlýðý kocaman bir soru.
Oysa, yazmak bir birikim meselesi.
Önce yaþayacaksýn, deneyimleyerek, hissederek delikanlýca anlatacaksýn hikayeni.
Birikmeden, biriken o kadar çok þey var ki.
Yarým yamalak yaþanan ne olduðu belirsiz bir sürü acý var ki.
Daha içinde yeþermeden, deneyimlemeden içinde çürüyüp gidiyor.
O halde susmayý tercih etmeli insan.
Son sürat geçen bir trenin ardýndan her hangi bir vagona takýlmadan
geçip giden þeye anlamsýz bir þekilde
bakmalý insan.

"DERÝNÝN ÝÇÝNDE DERÝM VAR, DERÝM DERÝNÝMDEN BÝR HABERSÝZ"

Ýnsaný çay kaþýðý altýnda boðuyorlar adamým. Ya da küçük bir taþ parçasýný kocaman bir kaya altýndaymýþ gibi hissediyorsun.
"Dönem filmleri bile çekilmez bu zamanlarda"
Cümleler büyük laflar söylemeden Þehit oluyorlar.
Oysaki yaþam insan gibi doðar, çocuk olur, büyür ve ölür.
Edebi sonsuzluða bir tek Yaradan ve fani bir yalnýzlýk kalýr.
Tersine özne bir zaman'dan geçiyoruz.
Elbette haklýyý biliyor tüm vicdanlar. Elbette doðruluðun dürüstlüðün
merkezi hiç deðiþmez.
Tek sýkýntý yaþamla, yaþananlar arasýndaki büyük kavga'da
Yaþam, yaþananlarýn önüne geçtiðinde yutkunup duruyorsun iþte.
Yaþamadan yaþanan bir türbülans içinde dünya.
Kaotik bir ezberde.
Tanrý olmaya soyunanlar yaþananýn ve yaþanacak olanýn genetiði ile oynuyorlar.
Ve insanýn elinde yaþama dair anlatacak tek bir çöp býrakmýyorlar.
Somut þeylerden eline bir tek yutkunacaðýn soyut bir çöp birikintisi kalýyor.
Ve insanlarýn elinde var olan sosyal medya dedikodularý. Tribüne oynamalar. Aþna fiþnalar, Nerede ne yedikler. Geliyorum, gidiyorlar...
Türlü, türlü výcýk výcýk yavþaklýklar.
Ve tüm bunlarýn içerisinde tek seçemediðimiz anlayamadýðýmýz
"ÝNSAN UCUBESÝ" bir birikinti.

Etki mi? Tepki mi? belli deðil. Ne idiði belirsiz bir uðultu.
Cýlký çýkmýþ kedi resimleri, Renkleri ilk defa görmüþ insanlarýn çiçek böcek resimleri.
Ýliþki durumlarý.
Haklý haksýz bilgi bombardýmanlarý.
Küçük ve beyinsiz "Bende buradayým" yaklaþýmlarý.

BOL BOL REKLAM VE ALKIÞ....
Ýçinden çekip çýkarabildiðin ürkek ve korkak insanýmsý þeyler...
Yok aþaðýlamýyorum bu MARMELATI.
Sadece içindeki meyveleri çözemiyorum.
Tatlý mý, ekþi mi, acý mý? bilemiyorum.
Ýnsan yok!
Bir çöp birikintisi var.
Bu çöp birikintisinin yazýlý mý da benim bildiðim insanlýða ait bir þey deðil.
Bir Türbülans, bir kum fýrtýnasý, bir hortum gibi bir þey.
Ýçine giren her þeyi alýp önce karýþtýrýyor, sonra yerle yeksan edip
yere çalýyor.
Tükürdüðü þey ise bambaþka bir þey.
Bu metalik þey hakkýnda hiç bir þey yazýlamaz.
Yazýlacak tek þey. Ne olmadýðýna dair olabilir.
Ýnsana benzer ama; tanýmlanamayan anlýk bir þey.
Yaþamýn yazýlmadan hissedilmeden sunulan CANLI YAYINI gibi.
Önceleri fragmaný var iken.
Gerçek olmayan bir gerçeklik gibi.
Hafta sonu ne yazayým ben?
E.D